Marskramerpad Dag 9 - 18 augustus. Hoenderloo - Kootwijk 18.6 km

Toen wij gisteren eindelijk met de beentjes omhoog konden, begon het te stortregenen en het hield niet meer op. Voor de eetgelegenheid moeten wij 400 meter lopen. Dus onze regenkleding aan, en ook de regenbroek. En zo wandelen wij naar Restaurant Buitenlust, waar wij heerlijk gegeten hebben.

De regenbroek hielden wij maar aan... Daarna terug naar onze slaapplek, nog steeds wandelend in de regen. Douchen en onder de wol... 

Miserable geslapen Pff smal bed, dun dekbed, dan weer koud dan weer heet, dan weer een zeurende knie, naar de wc ... en dan is het ochtend. Het ontbijt staat in de koelkast en het is zelfbediening. En zodoende kunnen wij bijna een uurtje eerder op pad dan anders. 

Het is grauw en het is grijs, maar wel droog en dat blijft het ook vandaag... althans, dat is beloofd. Toch houden wij onze regenkleding paraat, je weet maar nooit. 

Naast het Nationaal Park Hoge Veluwe, gaat ons pad het bos in. Prachtig hier en als wij na twee kilometer een bankje zien, gaan wij zitten en genieten van de stilte. Je zou haast denken dat er iets aan je oren mankeert... zo stil. 

Wij komen door donkere wouden, heel mooi maar het is maar van korte duur, want even daarna slaan wij af, en gaat het weer over smalle paadjes. Het erge aan smalle paden is, dat na al die regen van gister, de varens en grassen doornat zijn en mijn schoenen en onderzijde van mijn broek zo ook flink nat worden. 

Zodoende merk ik dat mijn schoenen lek zijn. Het is niet zo dat ik loop te soppen, maar mijn sokken worden klammig. Niet prettig maar ik moet verder... 

Het gaat een beetje op en af, maar niet zo erg als gisteren met die grote hoogteverschillen. 

Als je nou over een fietspad wandelt, zijn er altijd wel bankjes... maar waar wij wandelen is het gebied van de bosbouw. Dus is het net als gisteren gisteren zwaar zwoegen over paden van los zand, en het stuifzandgebied moet nog komen. 

Af en toe komen wij al wat hei tegen die in bloei staat. Maar wij willen grote heidevelden zien. Hopelijk komen wij die nog tegen vandaag.

Gisteren kon ik het geluid niet thuis brengen, maar vandaag weet ik het. Wij lopen namelijk om het Infanterie Schietkamp van Harskamp, en de kogels vliegen om de oren... niet bij ons hoor, maar het gaat flink te keer daar. 

In de verte zie ik het stuifzandgebied liggen van Boswachterij Ugchelen Hoenderloo, en even later wandelen wij hier ook overheen, het lijkt de Sahara wel en ook nu is het zwoegen. De Marskramers krijgen het niet voor niets. 

Eerst komen wij bij de schaapskooi. Er staan wel wat schapen in de wei, maar wij willen eigenlijk een schaapherder zien met een hele schaapskudde, maar die zijn op de heide vermoed ik. 

Dit gebied heeft een immens groot heide gebied, maar waar het oorspronkelijke Marskramerpad heeft gelopen, slaan wij nu rechtsaf en maken een omtrekkende beweging. In de verte zie ik Radio Kootwijk liggen. 

En dan zien wij de vele heidevelden die wij zoeken, maar het staat nog niet zo in bloei dat er een diep paarse gloed te zien is. 

Natuurlijk willen wij zelf op de gevoelige plaat vastgelegd worden, staande in een heideveld.. De paden waaraan deze heide staat is amper te belopen, zo zwaar. 

Na de fotosessie gaat het verder, en zijn wij toe aan een bankje. Maar die wil maar niet komen en aan ieder die ik tegen kom vraag ik, "weten jullie een bankje?“ Er komen drie amazones aan en die zeggen, dat er verderop een bankje is...

Maar als wij daar aankomen blijkt deze bezet. Op hetzelfde tijdstip begint het weer te regenen. Aan de dames die er zitten vragen wij wat op te schuiven. Tilly kan er naast en ik ga op het puntje zitten, tegengesteld aan de anderen. En zo wachten wij totdat het buitje weer over is. 

Daarna zwoegen wij weer verder over die zware zandpaden van de heide  richting Kootwijk. 

Inmiddels zijn mijn schoenen behoorlijk nat geworden, en daarom wil ik zaterdag in Amersfoort bij Bever nieuwe Wandelschoenen gaan kopen. Ik moet toch wat als ik met dit weer wil blijven wandelen. 

In Kootwijk gaan wij nog een soepje eten en daarna is het nog een kleine 2 kilometer wandelen naar B&B Bosrijk. Ik wil eerst mijn schoenen drogen, en heb aan de gastvrouw een föhn gevraagd. Dat heeft prioriteit nu!! 

De B&B... wat niet meer is dan een veredelde blokhut ligt hier in de middle of nowhere, En dat is te merken aan de verbinding als wij willen telefoneren. Wij willen eten bestellen en dat gaat maar moeizaam, maar uiteindelijk is ook dat gelukt. 

Tot morgen voor Dag 10😊