Marskramerpad Dag 8 - 17 augustus. Klarenbeek - Hoenderloo ... 18.6 km

Wat een prachtig onderkomen, een 10 met een griffel!! Superlang in de serre gezeten en naar de zonsondergang gekeken. Daarna naar bed, ik raakte het bed en viel in diepe slaap. 

En vanmorgen zo fris als een hoentje stond ik weer op. Gastvrouw Mariet bracht een uitgebreid ontbijt, en plastic zakjes zodat wij ook ons lunchpakket konden maken. 

Via de Beekbergse beek ging het weer naar de witrode bordjes van het Marskramerpad. Ook hier is het weer prachtig wandelen, en de kilometers vliegen onder ons door.

Tilly heeft gisteren uitgezocht waar wij een rust pauze kunnen nemen, en dat is in Oosterhuizen bij Wijngaard Buitenhuis. Omdat het wandelen lekker gaat proberen wij tot daar door te lopen, en dat is bijna zes kilometer. 

Dat lijkt misschien weinig maar voor mijn knie die nog niet echt wil, is het genoeg. En dan heb je ook nog het gewicht wat ik moet mee slepen. Met drinken erbij zit ik toch op 9 kg. Dus op tijd een pauze om even de rugtas af te doen en om mijn been omhoog te leggen. 

Bij Wijngaard Buitenhuis is het zelfbediening en het geld voor een cola en een appelkoek moeten we in een klomp doen. Hier in de buurt rijd ook de Stoomtrein die op en neer rijd tussen Apeldoorn en Dieren. 

In de verte hoor ik hem aankomen en even later zie ik hem in de verte. Toch wel jammer dat wij om die tijd niet bij de overweg zijn als hij passeert. 

Ook vandaag weer veel variatie in de natuur en voordat wij in de bossen verdwijnen lopen wij kilometers over een zandpad tussen de maisvelden, lekker beschut voor de wind die steeds meer aan wakkert.

Wij komen op een kruispunt waar Marskramer en Maarten van Rossum elkaar kruisen. 

Natuurlijk moet dit vastgelegd worden op de gevoelige plaat. 

Wij komen op de Arnhemse weg uit en slaan rechtsaf... hé hé eindelijk een bankje, wat later het enige bankje blijkt te zijn in de 10 kilometer die wij nog tot Hoenderloo moeten afleggen. 

Na dit bankje slaan wij iets verderop linksaf de bossen in. Het zijn paden waarop alleen de bosbouwers zich verplaatsen op rupsbanden. Het loopt erg zwaar, en zijn blij als ons pad na 1 kilometer rechtsaf gaat. 

Maar het wordt alleen maar erger, als ik zeg dat het hier op de N70 (Duivelsberg) lijkt. Het gaat op en af, maar vooral op... 

En het ergste... geen bankje om te zitten. Tilly ziet een plekje waar wij kunnen zitten, een soort van verhoging in de berm. Hier kunnen wij zitten en nuttigen onze lunch. Daarna nog even een selfie en dan weer verder. 

Vanaf hier komt de camera nog amper uit mijn zak want het begint te regenen... en te regenen, en als wij in Hoenderloo aan komen regent het nog steeds. 

Om klokslag drie uur zijn wij bij het witte kerkje en bij de bijzondere boom op het kerkhof. 

Wij zijn wee uur te vroeg... dus gaan wij bij een restaurant wat drinken en een soepje eten. Daarna gaan wij nog op zoek naar een eetgelegenheid voor vanavond.

Om half vijf lopen wij naar ons Vrienden op de Fiets adres. Wij kunnen weer met de beentjes omhoog. 

Tot morgen voor Dag 9😊