Camino de Madrid Dag 20 - León
Gisteren vertelde ik, dat ik twee verschillende Pelgrims ontmoet had, die het zo druk vonden op de Camino Francés. Zij moesten om 05:00 uur opstaan en zorgen dat zij voor 12:00 uur op de plaats van bestemming waren, met de hoop dat er nog een slaapplek te vinden zou zijn.
Ook in deze Hostal zijn de eersten al om 04:48 uur aan het rommelen. Nou is dat niets nieuws want in 2019 toen ik de Camino Francés liep gebeurde dat ook. Vaak waren dat de Aziaten die gekleed en wel naar bed gingen, en vroeg op stonden. Maar die lopen vaak grote afstanden van een 40 kilometer.
Ik sta vandaag om 07:00 uur op en ben om half acht aan het ontbijt. Overal waar ik binnenstap, wordt ik bewonderd om de mooie Rode Wouw veer op mijn hoed. Dus ook door een Duitse man in de eetzaal, en die moest ik dan weer uitleggen wat voor soort vogel het was.
Het ontbijt kost maar 3 euro, en daarvoor krijg je dan een zoete croissant, een cakeje, koffie en jus uit een flesje. Ik eet het wel maar hier krijg je geen goeie bojum van.
Iets voor achten wandel ik naar het station. Het is niet warm maar het zonnetje schijnt en dat vind ik al een goed begin van de dag. Om 08:33 uur vertrekt mijn trein naar León, dezelfde waar gisteren mijn Camino maatje Marianne mee naar huis reisde.
Ook vandaag is het een drukte van belang met Pelgrims of Camino lopers. Allemaal gaan ze naar León, reizen verder of gaan terug naar huis. Het is een klein uurtje reizen, en ik geniet nog even van het landschap "de Meseta" die ik onderweg voorbij zie vliegen.
In León stap ik uit en wandel richting het centrum. Ik ben nog veel te vroeg voor het inchecken in mijn Hostal, maar er ging geen andere trein of het was laat in de middag. Maar niet getreurd ik vermaak mij toch wel. Het is in ieder geval beter weer als toen ik in 2019 hier was.
Maar ofschoon het zonnetje schijnt is het met 14 graden nog niet erg warm. Ik begin het meest te genieten zo vanaf 18 graden. Dus maak ik eerst een begin om aan de zonnige kant van de straat te wandelen, dat scheelt.
Ik wandel eerst naar 'Casa Botines' wat ook door de architect Gaudi is ontworpen.
De Meester zelf zit nog steeds op zijn bankje voor het Casa Botines te tekenen. Net als in 2019 neem ik even naast hem plaats.
Achter ons bankje ligt mijn Hostal Covent Garden, waar ik pas om 13:00 uur terecht kan. Het is pas half tien!! De straat waaraan mijn Hostal is gevestigd is ook de Camino Francés route, te zien aan de gele pijlen en aan de schelpen verwerkt in de straat.
Dus wandel ik naar de Kathedraal van Santa María de Regla de León. Het is een katholieke kerk, waar de Bisschop zetelt van het bisdom León.
Hoewel ik hier in 2019 ook al een bezoek heb gebracht, ga ik deze Kathedraal nog een keer bezoeken. Het heeft zulke mooie glas in lood ramen, die heel mooi oplichten als het zonnetje schijnt. Eens kijken of ik er mooie foto's van kan maken.
Het is toch nog te donker vind ik zelf, maar doe mijn best om het er goed op te krijgen.
Zoals bij alle mooie monumenten mag je niet overal komen, en ook hier is dat niet anders, want hier en daar hangt een rood koord dat zegt "Stop, tot hier en niet verder".
Als ik de Kathedraal weer uit loop ik te rillen van de kou, dus ga ik mij opwarmen in het café er tegenover. Eerst een beetje warm worden en dan ga ik verder met sightseeing. Want er is heel veel te zien in León...
Dus dwaal ik door de straten totdat het tijd is om naar mijn Hostal te gaan. Nog steeds veel te vroeg, maar gastheer Juan kent mij nog en ik mag plaatsnemen in de lounge, terwijl hij de kamers in orde maakt voor de volgende lading gasten.
In de middag ga ik om de hoek nog een hapje eten. Lekkere gamba's in bruisende olie met allioli, uiteraard met een goed glas wijn erbij... en inde avond nog even wat kleins...
en zo sluit ik mijn dagje León af.
Wat een mooie ervaring moet het geweest zijn.
Ik heb genoten van je verhalen en je foto's en intussen droom ik verder over ooit.
Geniet van het thuis zijn, van het bij je lief zijn, en wie weet treffen wij elkaar binnenkort op een Pieterpadetappe.
Wat jammer dat je mijn reactie over mijn gevoel van uitsluiting niet wil plaatsen.
Ik ben trouwens de enige die deze camino helemaal gelopen heeft.
Jullie hadden vaak een 'rustdag', ik noem dat smokkelen.
Jammer.
Harriet