Dag 39 Palas de Rei - Ribadiso 25,7 km.

Ja... als ik dan hoor dat Miranda en Kitty, lekker uit eten gaan in Santiago de Compostella, kan ik het niet over mijn hart verkrijgen om weer een menu del Peregrino te bestellen. Dus ben ik bij een echt Galicisch restaurant wezen eten hier in Palas de Rei. Het is dat ik morgen al weer weg ben, anders zou Restaurante Castro, het mijne worden.

De ene dag is de andere niet, Glukkig maar... want deze dag zag er weer heel anders uit. Zo heb ik vannacht heel slecht geslapen, door dat mijn voet lag te steken, en ik blij was dat ik op kon staan. Even een ontbijtje en om 07:45 uur was ik weer op pad. Voor de verandering nu eens geen paracetemolleke, maar een ibuprofenneke achter mijn kiezen gestopt.

Het gaf mij haast vleugels, met andere woorden... het ging lekker. Niet dat ik geen pijn had... maar allang niet zo veel als gisteren. Vandaag gewoon lekkere paden, en geen gekke dingen. Wel moeten klimmen maar dat kan ik goed, voetje voor voetje, geen grote stappen in één gestaag tempo.

De dag begon bewolkt en wat later was er wat mist. En af en toe een zonnetje, met aan het eind van de middag echt zonnig weer. Prachtige paden door bos en over heide. Eucalyptus bomen die zo heerlijk ruiken... ik heb een blad gerold tussen mijn handen, en droeg lange tijd die geur met mij mee.

De dorpjes zagen er ook veel anders uit dan gisteren, ik had vandaag duidelijk een andere bril op. Net voor het bruggetje in Furelos kom ik een Japanner tegen, waar ik gisteren mee kennis had gemaakt in de Albergue, en die ik ook weer tegen kwam in Restaurante Castro. Murata was zijn naam, en lange tijd hebben we samen gewandeld.

Anderhalve kilometer verder, was het tijd voor de Lunch. En dat kwam helemaal goed uit, want Luisa en Joyce hadden mij wat ingefluisterd over Casa Alongos... wat een leuk en goed restaurant zou zijn. Nu neem ik niet alles klakkeloos aan wat die twee vertellen😉😉.  Maar hier hadden ze toch gelijk...

​​​​​​Ik had een heerlijke Angus burger genomen... "hij was perfecto Luisa", en ik heb natuurlijk de  Hartelijke groeten overgebracht! Ze hadden daar een prachtige tuin waar zelfs kiwi's groeiden.

En wie kwam ik daar weer tegen, Murata natuurlijk. Hij is 76 jaar en loopt de Camino vanaf Sarria. Voor een bedrijf in Japan was hij al vaak in Nederland geweest, vertelde hij.

Na Melide moest ik nog 10 km. Raar hé, dat zijn nou altijd de lastigste. Of je nu een Vierdaagse loopt een andere wandeling, die laatste tien pfff... En dan kom ik weer bij een splitsing, maar ik blijf nu toch echt op het rechtse pad.

Het voert weer door mooie gebieden, en er is genoeg om rond te kijken en daarvan te genieten.

Bij het laatste terras van de dag, loop ik weer de andere Japanners tegen het lijf. Nu gaan we natuurlijk weer met zijn allen op de foto. En daarna ben ik al gauw bij mijn Albergue in Ribadiso.  

Tot morgen voor Dag 40 Ribadiso - O Pedrouzo 22,5 km.