Dag 38 Portomarin - Palas de Rei 24,8 km.
8 oktober 2019 - Palas De Rei, Spanje
Ik had vanmorgen natuurlijk ook op een lekker ontbijtje gerekend, maar nee hoor... het begon er al mee dat ik naar buiten stapte, en er op het terras geen licht was. Dan maar op de tast naar de voorkant, waar in de keuken alles klaar zou staan voor het ontbijt. Daar was iemand in het donker al aan het rommelen, want er was geen elektriciteit. Toch was er iemand die na een minuut of vijf, de zekeringen kast had gevonden, en daarna was het euvel zo verholpen. Maar de koffie in het koffiezet apparaat was koud, en verder dan twee tostado's met jam ben ik niet gekomen.
Het was eigenlijk te vroeg om al op te gaan, maar omdat er altijd lichtjesmannen zijn, ging ik om kwart voor acht al op pad. Vanuit de Albergue linksaf naar de brug over het stuwmeer, waar ik aan de overkant weer uit kwam bij de trap naar het centrum van Portomarin. Daar ging het linksaf om na een paar honderd meter weer bij een brug uit te komen, die naar de overkant van het stuwmeer ging.... Met andere woorden... om een kort verhaal lang te maken. Als ik uit de Albergue rechtsaf was gelopen, had ik een paar honderd meter minder pijn aan mijn voeten gehad.
Van hier af ging het door de bossen weer omhoog. Volgens het hoogteprofiel van deze dag, zouden we in het eerste gedeelte van deze etappe weer 450 meter moeten klimmen. Was het nog droog in de eerste paar kilometers, wat later begon het te miezeren wat overging naar regenen.
Daardoor heb ik vandaag beduidend minder foto's gemaakt.
Het is weer erg druk vandaag, complete scholen denk ik, met kinderen van een jaar op vijftien. Die zullen allemaal wel op een school overnachten denk ik zo. En die komen net als ik, allemaal vrijdag aan in Santiago de Compostella.
De gehele tijd op de Camino tot nu toe, heb ik een gedeelte van de as van mijn overleden schoonouders bij mij gehad. Op een mooie plek wilde ik hun beiden uit strooien, in hun geliefde Spanje. Vandaag heb ik dat plekje gevonden... Ik heb een mooie foto van Jan & Hennie, uit de bloei van hun leven er neer gezet, en een kaarsje opgestoken. En daarna de as uitgestrooid...
Verder was het een saaie dag, veel door bossen en weinig door dorpjes. En was het door dorpjes dan lagen die er ook maar troosteloos bij. Vaak hebben die dorpen een wegdek van flagstones, en dan her en der gelegd. Niet mijn favoriete ondergrond, en zeker niet hoe ik mij nu voel...
Het bellen van een taxi, is nog steeds niet gebeurd. Maar wat zat ik er dichtbij vandaag... Maar ik strompel verder en bijt maar door, het is tenslotte nog maar 68 km. Een fluitje van een afstand, vergeleken met wat ik er al op heb zitten, en dat is 707 km🤓🤓🤓.
Om half drie was ik bij de Albergue, en dat is vrij laat voor een baja cama, oftewel een laag bed. Nee dus... ik dacht, misschien is er wel iemand die wil ruilen met een dame op leeftijd. Maar het is niet zo ver gekomen... De beheerder ging mij voor naar boven, pakte halverwege mijn backpack over... en kwam tot de conclusie, dat ik wel erg moe moest zijn met zo'n zware backpack. Dus gingen wij weer naar beneden, naar het enige lage bed tussen alle stapelbedden. En die was voor mij...
Tot morgen voor Dag 39 Palas de Rei - Ribadiso 25,7 km.
De as van je lieve schoonouders samen gebracht op dat mooie plekje aan de Camino. Net zoals mijn steen voor Frans. ❤️❤️
Nog even en dan zit het erop. Je kunt trots zijn op jezelf hoor. Wat een prestatie 👍🏻🌹😘😘
Fijne avond en nu is het echt aftellen naar Santiago!
Liefs Guus en Monique x
Wat ben je al ver gekomen! We lezen iedere dag met ontzettend veel plezier je verhalen en kijken naar je mooie foto’s. Ik heb mijn moeder “tante Jo” verteld over je wandeling en dat je nu al zo dicht bij je einddoel bent. Ze vond het geweldig en ik moet je heel veel succes wensen en de hartelijke groeten doen. Ik zal ze de foto laten zien van Jan en Hennie. Mooi dat je de as hebt uitgestrooid in hun geliefde Spanje.
Heel veel sterkte met de laatste wandelingen. Je gaat het halen!!!
Groet van ons, wij zijn ook in Spanje.
John en Petra
Wel een laag bed gescoord!! Tot morgen!!
Liefs
Heftig zo in je eentje maar jij kan dat je hebt in het leven al zoveel over wonnen nog ff en dan gaan we dansen als die voetjes het nog aan kunnen.
Groetjes Wilma
Hou nog even vol, je bent er nu bijna!