Dag 37 Sarria - Portomarin 22,2 km.

Ik ben er nog niet, maar wat heb ik geboft met het weer. Tot nu toe nog maar een hele dag regen gehad, en temperaturen maar zelden beneden de 20 graden. Ook vandaag gaat het weer naar de 27 graden, of het al niet moeilijk genoeg is. Want ik zweet mij kapot van inspanning... ik klaag niet hoor, want ik schiet er toch niets mee op. Gisteren schoot het in mijn rug, en deden mijn voeten pijn... ( wanneer niet eigenlijk 🤔🤔 ). Dus dacht ik, "en nu bel ik een taxi." Maar vaak waar ik hem nodig heb, kan hij niet komen...

Wat vinden Jullie trouwens van mijn schoenen? Het wordt tijd om ze aan de wilgen te hangen. Kreun en Steun hebben er ook genoeg van, die zijn ook aan vernieuwing toe🙏🙏🙏

Vandaag ga ik naar Portomarin, of net niet... want ik blijf aan deze kant van de brug.

Op aanraden van vriendinnen Luisa & Joyce, heb ik overnacht bij La Casona in Sarria wat op Booking. Com een 9.8 waard is. En dat is dik verdiend. Vanmorgen een ontbijt waar je U tegen zegt. Een gezamelijk ontbijt met Alles er op en er aan, en ik heb er dan ook heerlijk van gesmuld. En daarna Hartelijk afscheid genomen van Marcella de Chileense uitbaatster. 

Bij het ontbijt tref ik de Ierse Aon, waarmee ik de eerste kilometers op loop. Aon is net als ik gestart in Saint Jean Pied de Port, en heeft ook zijn problemen met zijn knieën. Het ziet er niet uit hoe hij loopt, maar op een gegeven moment heb ik hem laten gaan, want hij gaat te snel voor mij.

Ook vandaag gaat het niet lekker, en bij elke verkeerde beweging, ga ik door de grond van de pijn. Ik let goed op maar soms stap ik toch net weer verkeerd.

Wat een verschil met gisteren toen het nog heerlijk rustig was op de route. Nu zijn het complete Spaanse families en is er vooral veel schooljeugd onderweg. Het lijkt echt op een georganiseerde wandeltocht.

Het is heerlijk wandelweer, en vandaag gaat het door heel veel kleine dorpjes. Onderweg verscheidene donativo kraampjes, en druk bezette terrassen. Echt een heel verschil met gisteren, waar ik op een terras nog wel wat bekenden tegen kwam.

Vandaag is het weer een weids landschap en nog steeds paden met veelvuldig Kastanje en eiken bomen. Ook zie je steeds meer Horréos in het beeld verschijnen. Dat zijn Galicische graan en mais opslaghuisjes.

Zo rond lunch tijd ga ik naar een terras. Ik heb zin in de Galicische soep. Ik wist niet goed welke groente de groene kool was, maar nu weet ik het.

Ze vroegen aan welke tafel ik zat... die had ik niet. De man voor mij riep six, waarop ik antwoorde... six. En zodoende kwam ik bij Australische Brad aan tafel te zitten. Die liep voor de tweede keer de Camino Frances. De eerste keer was het doel... Santiago de Compostella halen. Nu deed hij het om er ook van te genieten🤔🤔

Eindelijk passeer ik de magische grens van 100 kilometer🤓🤓🤓🍾🎺

Vanaf het terras hoef ik nog maar een kilometer of vier. In de verte zie ik beneden al Portomarin liggen. Ik kom op een splitsing en sta weer voor de keus, waarheen. In de lengte scheelt het maar 100 meter, dus kies ik weer voor de langere versie, omdat die mij dichter in de buurt van mijn Albergue brengt....

Pfff Pfff wat een afdaling aan het eind, nu komen mijn lange stelten mij wel van pas, maar het is hier uitkijken geblazen. Maar als ik beneden ben, sta ik op de stoep van de Albergue. Dat had ik niet beter kunnen uit kienen.

Omdat ik hier pas om 20:30 uur kan eten, besluit ik zo rond half zes naar de stad te wandelen om daar iets te eten.

Aan het eind van de brug wacht de toegang tot de stad, een trap van 45 treden waar ik morgen met volle bepakking naar boven moet. Ik heb nu alvast kunnen oefenen. In de stad vind ik al snel een terrasje, waar ik Naga ontmoet.

Toen ik eergisteren van Fillobal naar Samos liep, heb ik een tijdje met twee Japanners gelopen. En met de rondleiding in het klooster troffen wij elkaar weer, en nu samen maar eens op de foto dus.

Tot morgen voor dag 38 Portomarin - Palas de Rei 24,8 km.