CAMINO DE MADRID... DAG 7 Valsaín - Segovia 15,6 km

Vandaag deel twee van de gesplitste etappe naar Segovia. Ik kan niet zeggen dat ik echt uitgerust ben, maar we moeten verder. Het is maar een korte etappe en daarom ontbijten wij wat later, al is een ontbijt om 09:00 uur veel te laat is mijn idee. Maar als er verder niets in de buurt zit, dan moet je wel. Het is niet de Camino Francés waar op elke hoek wel een Bar of bakkertje zit.  

Na een goed ontbijt kunnen wij dan om half 10 op pad. Harriet is al wat eerder de deur uit, dus wordt het weer een selfie van Marianne en mij. 

Ik had eigenlijk in de planning om eerst nog naar het Koninklijk Paleis van La Granja de San Ildefonso te wandelen, want dat is te mooi om het rechts te laten liggen. Maar omdat wij nu aan de late kant zijn laat ik dat toch maar achterwege. Marianne heeft haviksogen, want die wijst mij iets aan wat ik nog niet gezien had. 

Je kon duidelijk zien dat deze Rode Wouw (bedankt Rob) iets op het oog had want hij bleef maar cirkelen. Vandaag volgen wij een alternatieve route die in de Camino de Madrid gestippeld aangegeven wordt. De meesten kiezen voor de lange etappe van 30 km naar Segovia, die wij dus splitsen met dit alternatief. 

Wij volgen de Rio Eresma richting het stuwmeer, maar eerst moeten wij een kronkel pad volgen wat ons naar het riviertje beneden loopt. Beneden zien wij Harriet lopen, ze is ons nog niet eens zo ver voor. 

Als wij beneden zijn maken we maar meteen een selfie met ons drieën, zo vaak komt dat nou ook niet voor. 

En dan gaat het weer verder... En is het in één woord Prachtig!! De foto's laten het Jullie zien want na elke bocht opent zich weer een nieuw schilderij. Het zijn paden waarvan ik denk dat wij in Galicië zijn. 

En ook hier paden  met van die grote keien waarvan ik denk, "Waar hebben wij die meer gezien", maar het pad is stukken beter te bewandelen. En dan van die granieten rotswanden, met losse stenen die zo maar zouden kunnen gaan rollen of schuiven in het geval hieronder. 

Het is een echt gecreëerd pad... maar wie zou dat dan gedaan hebben, want dat is monnikenwerk of in de tijd van de Romeinen slavenarbeid. 

Het blijft ons verbazen hoe mooi het hier is, en de oh en de ah's zijn niet van de lucht. 

Marianne heeft hier een video gemaakt, dus vergeet niet te kijken. 

Als het allemaal wat vlakker word zie ik een hele kudde paarden aan de overkant, die hier in de rivier hun dorst komen lessen. Marianne probeert over de stapstenen in de rivier dichterbij te komen. 

Ze maakt een mooie video clip maar ik krijg hem niet geupload. Gisteren had zij ook al zo'n filmpje van mijn geklauter. Als ik straks wat meer tijd krijg, zal ik eens kijken waar dat aan ligt. (inmiddels gevonden maar nog niet geupload) 

Het is maar 3 km wandelen naar het stuwmeer maar het lijkt veel langer. Echter verveeld het geen moment zo mooi is elke stap die wij hier op deze route neer zetten. 

Achter de granieten rotsblok waar wij de beeltenis van een olifant in zien, komen wij bij het stuwmeer en volgen het pad langs het meer wat ook weer 3 km lang is. In de verte aan de overkant horen wij het geklingel van een kudde koeien. 

Blijft altijd weer leuk om naar te kijken. Terwijl wij langs het meer lopen zien wij tientallen van deze granieten bolders, waarvan wij denken dat zij daar vroeger de schepen aan vast legden... Alweer iets om uit te pluizen waar ze voor dienden. 

Hier is het lekker vlak allemaal en dat is ook wel eens fijn, maar richting de 'Carretera de Segovia' klimt het pad weer want die moeten we oversteken. Het pad gaat aan de andere kant weer verder, het lijkt wel nieuw aangelegd, met hele fijne spierwitte kiezels. Het zijn mooi laantjes met boompjes er langs, met om de 100 meter een inhammetje met telkens drie granieten bankjes. 

En dan komen wij bij de stuwdam, een machtig groot complex. De navigatie zegt dat wij hier ergens naar beneden moeten maar zien het pad niet. Aan de andere kant zien wij Harriet naar beneden lopen. Het kan niet anders dan dat zij over de dam is gelopen om op dat pad te komen, dus wij er achter aan. 

Aan de andere kant is het net of het pad dood loopt en wij terug moeten. Gelukkig ziet Marianne een gele pijl waar wij naar beneden moeten. 

Nu gaat het weer langs de 'Rio Eresma' al ligt het pad hier nog heel hoog langs de rivier. Maar ook hier weer zo mooi. Het is nu een gewone werkdag, maar ik weet zeker dat je hier in het weekend niet moet zijn. 

Geleidelijk gaat het omlaag naar het riviertje, waar wij nog een of andere hut komen. Je zou er kunnen overnachten als je nergens meer terecht zou kunnen. 

Aan de waterkant liggen grote keien, die wij benutten om even een wat langer pauze te maken. Hier zijn wij precies op de helft en nog 7,5 te gaan. 

Het gaat nog een stukje langs de rivier, en dan slingert het pad zich naar boven, waar wij langs de DYC Whiskey stokerij komen. Hier komt de eerste Spaanse Whiskey vandaan, die wordt gemaakt volgens de traditionele Schotse methode. 

Vanaf hier is het een heel lang saai pad en doorgaande weg naar Segovia. Hier wordt je niet vrolijk van al kunnen wij voor een selfie nog wel een glimlach produceren. 

De laatste kilometers zijn altijd moeilijk, maar vandaag in de volle zon is het extra zwaar tot dat wij in Segovia zijn. De voeten gaan zeer doen, want allebei hebben wij blaren. 

Segovia is vooral bekend om zijn Romeinse Aquaduct wat ik met mijn eigen ogen wil aanschouwen. Op weg daar naar toe komen we ook nog langs een Coliseum... en zo wandelen wij steeds verder de stad in op weg naar ons hotel en het Aquaduct. 

Nu zullen Jullie wel denken dat wij op deze manier niet zullen afvallen. Maar wij verbruiken meer calorieën dan dat wij het kunnen aanvullen. 

Maar eerst gaan wij ons belonen met een 'menu del dia'. De schoenen gaan uit want dat is het allerbelangrijkste. Het is weer een mooie afsluiting van een prachtige dag. Na het eten hoeven wij nog maar een 30 meter te wandelen, naar het laagste punt van het Aquaduct. 

In een woord "Geweldig"!! 

Hierbij voel je je toch heel klein, wat een schoonheid.. 

Tot morgen voor dag acht...