CAMINO DE MADRID... DAG 4 TRES CANTOS - Manzanares el Real 25,5

Vanmorgen loopt de wekker om 07:00 uur al af want vanaf 08:00 uur kan ik hier in het hotel al ontbijten, en als het mee zit kan onze etappe van Tres Cantos naar Manzanares el Real al voor negenen beginnen. Harriet ontbijt ergens bij een bakkertje, en Marianne ontbijt samen met mij in het hotel. 

Daarna gaan wij op pad en volgen de gele pijlen Tres Cantos uit. Nog een keer de brug over de snelweg over, om dat het rumoer van stad en snelweg achter te laten. Gisteren schreef ik "het lijkt de Meseta wel", de Spaanse hoogvlakte die ik ook meer dan 200 km trotseerde op de Camino Francés. Luisa een Spaanse vriendin van mij zei, "het is de Meseta"!! 

Het landschap ligt voor ons open, met in de verte nog steeds de bergen waar wij naar toe moeten. Wij komen van hoog en het is na de brug over de snelweg alleen maar dalen tot aan het riviertje die wij elf keer over moeten steken heb ik ergens gelezen. 

Maar wat is het mooi hier... Gisteren de klaprozen, vandaag de gele brem en de lavendel die het landschap kleuren. Maar de paden zijn erg droog met grote scheuren, zodat het lastig is het juiste acceptabele pad te vinden wat prettig loopt. 

Marianne is nog steeds in mijn nabijheid want ons tempo is zowat gelijk. Gisteren zei ik dat het klikte tussen ons drieën, en dat is niet zo vreemd want wij delen de passie van het wandelen en de Camino. Daarnaast leren wij elkander beter kennen, door ons verhaal te vertellen. En zo is het na drie dagen net of je elkaar al heel lang kent, en samen een eindje wandelt

Het pad daalt nog steeds en het grindpad slingert zich naar beneden naar het riviertje, waarvan ik verwacht dat er met deze droogte niet veel water in zal staan. 

En dan eindelijk zijn wij er, en de eerste actie foto's een feit. Ik besluit het aantal keren te tellen dat wij een oversteek moeten maken, maar ik kom niet verder dan zes keer. En alleen de eerste keer moeten wij over die stapstenen heen om de overkant te bereiken

Want na de eerste keer wordt de aanwezigheid van water aanzienlijk minder, en is het nog maar een klein stroompje. De koperen ploert schijnt ongenadig hard deze ochtend, en ik ben erg blij dat hier wat schaduw is, om ons daarvoor te beschermen. 

Ik loop ook met een lange broek en een shirt met lange mouwen. Ik had gisteren zo'n last van vliegen die op mijn transpiratie af kwamen, vandaar mijn keuze van mijn shirt en het bevalt prima. De lange broek is een ander verhaal, ik had een irritatie aan de binnenkant van mijn been. En ook die lange broek bevalt prima en voelt niet te warm aan. 

Na zes keer het riviertje oversteken gaat het pad alleen maar omhoog en omhoog, en ik heb het zwaar. Het is één lang grindpad zonder ook maar enige schaduw. Bij het bordje Colmenar de Viejo 6,9 km zeg ik tegen Marianne, "Zullen wij daar stoppen en wat drinken." Zij vind het prima want wij zijn toch in elkaars nabijheid. Misschien dat we daar Harriet nog treffen, want die is ons ver voor, dat is zeker. 

Maar het gaat niet lekker met 'Kreun', en dat was gisteren ook het geval, maar nu steekt mijn enkel toch wel heel erg. Er is een klein struikje waar ik even van een beetje schaduw kan genieten, om even wat te drinken en op adem te komen. Marianne loopt door. Vanaf het bordje 6,9 km zien we het stadje al liggen, maar dichterbij komen Ho maar!! 

De laatste 3 km gaan langs een doorgaande weg, en als ik mij omdraai staan in de verte nog steeds de Quatro Torres. Ik loop links van de weg en Marianne 100 meter voor aan de rechterkant. Ik besluit even te rusten en voorover hangend steun ik op mijn stokken. Een Policial Local komt mij tegemoet. Ik besluit naar de overkant te verkassen want daar staat een stenen bank. Ik wil even zitten... 

De politie auto is omgedraaid en komt vragen "Muy bien"? Ik steek mijn duim op terwijl dat niet het geval is, en ze rijden door... Ach het is nog maar een klein stukje, dus niet zeuren. Maar ik moet verstandig zijn, ik hoef niets te bewijzen en overweeg een taxi te nemen in Colmenar de Viejo. Wat niet gaat dat gaat niet, dat weet ik inmiddels wel. Ik denk dat het een wijs besluit is met deze hitte. 

In de schaduw van de kerk kom ik weer wat tot mij zelf, en wij maken nog wat foto's. Het is inmiddels al 12:00 uur, en moeten nog op zoek naar een bar in de hitte van de stad. Pfff pff gaan wij verder. 

Bij bar El Cielo drinken en eten wij wat. Ofschoon ik mij toch weer wat beter voel, blijf ik bij mijn besluit om een taxi te bellen. Het is immers al een uurtje of een geworden, en het is nog zeker 4 uur wandelen. Als ik besluit verder te gaan moet ik door, want er is verders niets hier. Marianne besluit wel door te lopen... Ik laat ze niet graag alleen verder gaan maar het moet nu eenmaal. Zij gaat... en ik vraag op mijn beste Spaans aan de Señor achter de bar om een taxi voor mij te bellen. 

Maar het lukt hem niet, krijg nog wat telefoonnummers om te proberen, en ik loop naar buiten om op een bankje te zitten. En dan zie ik zowaar een paar pelgrims aan komen... Zonder boe of bah lopen ze door. Nou zeg!! Ik krijg iemand aan de lijn van een taxibedrijf die mij over anderhalf uur een taxi kunnen sturen. 

En dan staat Marianne ineens weer voor mijn neus. Zij heeft besloten toch met mij mee te gaan, want nu nog 4 uur moeten lopen wil zeggen dat het minstens 5 uur gaat worden. 

Samen.... En dat is nog een heel verhaal vinden wij toch een taxi die er na 10 minuten is, maar die ons na drie kwartier later ons dan toch echt op pikt.

In Manzanares el Real laten wij ons afzetten bij ons hotel, wat dus helemaal de verkeerde blijkt te zijn. Tegelijkertijd komt Marianne er achter dat zij in het verkeerde Manzanares geboekt heeft, en dat blijkt 100 km onder Madrid te liggen. In dit plaatsje en in het weekend van 1 mei is alles volgeboekt. Dan heeft zij echt geluk dat ik er ben met een twee persoons kamer. Dus heb ik Marianne voor een tweede keer als kamer genoot. 

Ik heb de was gedaan en vanavond gaan we eten in het dorp. Hieronder nog wat foto's daar van... 

En mijn pelgrimsmenu... 

Tot morgen voor Dag 5 en de vierde etappe naar Cercedilla