Camino de Madrid... Dag 3 Madrid - Tres Cantos 16,2 km

Vervolg Dag 2: Om 18:10 uur appt Harriet dat zij in het barretje op de hoek zit. Marianne en ik liggen nog te rusten, maar om tien over half zijn wij zo ver dat wij weer toonbaar zijn. Het is echt zo'n Spaans barretje waar iedereen uit de buurt op af komt. Harriet zit er al en wil ons trakteren. Het is echt een gezellige boel en de cervezza, vino tinto en gin tonic laten zich heerlijk smaken en natuurlijk bestellen wij nog wat lekkere tapas. 

Het klikt helemaal en zijn erg blij dat wij elkaar gevonden hebben. Om 21:00 uur gaan we nog even naar de supermarkt, want morgenochtend kunnen wij hier niet eerder ontbijten dan om 10:00 uur. 

Dag 3

Na een redelijke nacht, want de airco werkte niet optimaal krijg ik van Marianne zowaar ontbijt op bed. 

Toch gaan wij proberen of er ergens in de buurt een barretje open is waar wij koffie kunnen drinken en wat eten. Harriet denkt dat bij het station van Fuencarral, beslist iets te vinden is en inderdaad daar vinden wij iets en is om 09:00 uur al open. 

Ik heb door het ontbijt op bed mijn buik al strak, en bestel alleen een café Americano. De anderen eten wel iets, en ik bestel een sandwich "para llevar" ... om mee te nemen leer ik van Harriet en Marianne. Als wij weg gaan vraagt een oude mevrouw, of wij voor haar man die overleden is, in Santiago de Compostela willen bidden. Natuurlijk doen wij dat als wij daar aankomen...

En dan pikken wij de route weer op, en lopen via de buitenwijken van Madrid de stad uit. Het is aanmerkelijk koeler want het wordt maar 25 graden vandaag. Bij het eerste bordje van Camino de Santiago wat wij tegenkomen, maken wij natuurlijk een foto. 

Nu hoeven wij alleen nog maar de pijlen te volgen en is navigatie via een app niet meer nodig, op de achtergrond draait ie wel mee om de route voor Komoot op te nemen. 

Het wordt dan wel niet zo warm maar het zonnetje staat al ongenadig hard te branden. Ik heb mij goed ingesmeerd en ik stop onderweg nog een keer om mijn nek onder handen te nemen. Deze gehele Camino hebben wij zowat de zon van achteren, dus extra aandacht voor de achterkant. 

Ons samengaan van deze Camino, Samen en toch Apart brengen wij vandaag al in de praktijk. En het werkt want Harriet is al aan de horizon verdwenen, en Marianne en ik volgen op gepaste afstand. Ieder heeft zo zijn eigen Camino. Lange tijd heb ik Marianne ook in het zicht, maar in de schaduw van een tunnel besluit ik een appeltje te eten... Marianne loopt door. Ik vind het prima!!

Het doet een beetje meseta-achtig aan, met glooiende stoffige paden zover als je kijken kan. In de verte voor ons de bergen waar wij naar toe moeten. De klaprozen zijn er ook en brengen kleur in de eentonigheid van het pad. Andere Pelgrims kom ik niet tegen hier, wel veel Spanjaarden op de mountainbike. Velen wensen mij een Buen Camino 😊

Wel heb ik een leuke ontmoeting met Jesus Manuel, een Madrileen die hier met zijn hond aan het wandelen is. Al pratend loopt hij zo een kilometertje met mij mee, en vraagt vanalles over Camino de Madrid. Voordat wij afscheid nemen maken we nog even een foto. 

Het zijn van die leuke kleine dingen die je onderweg mee maakt, en zorgen voor een welkome afwisseling. In de verte zie ik Marianne weer staan en zij wenkt mij om naar links te kijken. Ik zie het eerst niet maar zij ziet een kudde schapen. 

In de verte achter ons zien wij een Pelgrim aan komen, en wij wachten tot die genaderd is en zijn blij dat wij toch niet enige zijn die hier wandelen. Dichterbij gekomen zien wij dat het Harriet is, die wij onderweg ergens ongemerkt gepasseerd zijn. Zij loopt door en even later wij ook. 

Het raakt langzamerhand wat meer bewolkt en daar ben ik blij mee, want zoveel schaduw is er niet. Ik kijk op de thermometer van mijn telefoon hoe warm het is, en die geeft 30 graden aan... Ik wil het niet geloven!! 

Als ik achterom kijk zie ik nog steeds. de Quatro Torres, en de schuine torens op de Plaza Castilla. Zij domineren de skyline van Madrid. 

De bewegwijzering is prima... Soms van die mooie Camino palen met opdruk, en dan zijn het gewoon geschilderde gelen pijlen. Op muurtjes, stenen, en gebouwen. Je kunt hier eigenlijk niet verdwalen ook al let je even niet op. Diverse keren steken wij vandaag, of het spoor of de snelweg over die zowat parallel loopt aan onze route. 

Ik lette ook niet even op en zo stulpte ik even over een kei. Oei dat deed pijn, dat moet je niet hebben onderweg. 

Het lijkt misschien een vlak gebied maar het gaat regelmatig op en af. Hieronder kun je het goed zien... Ik moet nog naar beneden en in de verte weer naar boven. Zie je de bergen op de achtergrond? 

En dan de ondergrond... Van fijn grind naar grove kiezelpaden, hier komen mijn stokken goed van pas. 

Na zo'n 10 km vind ik het tijd voor een lange pauze, en die zijn het handigst als je ergens op kan zitten. Soms op een hellinkje naast het pad, maar op ook deze plek is het goed zitten. De schoenen gaan uit, en ik eet mijn para llevar sandwich uit het barretje. Het smaakt mij goed. 

Ik had een selfie stick meegenomen, maar kan heb zo gauw niet vinden. Dus tas op zijn kop... en ja hoor daar is ie. Altijd handig als je alleen bent en toch op de foto wil. 

En dan gaat het weer verder voor de laatste kilometers naar Tres Cantos. Het pad tussen het spoor en de auto snelweg wordt steeds smaller, en er is bijna geen plek om hier ook nog eens een mountainbiker te laten passeren, want daar barst het van. 

Dus als de gelegenheid er is om dat pad te verlaten dan doe ik dat ook. En wandel ik verder over het nieuwe fietspad wat parallel loopt aan de snelweg, en het pad iets hoger van Camino de Madrid. Hier weinig mountainbikers maar tig wielrenners. 

Ik ben dan ook blij dat ik de auto snelweg over kan steken, en Tres Cantos binnen wandel. Nog even op zoek naar mijn hotel wat geheel aan mijn verwachtingen voldoet. Vandaag ben ik volgens Harriet een luxe Pelgrim, en daarin moet ik haar gelijk geven. 

Harriet en Marianne doen het zoals het eigenlijk hoort... en doen het ook zoals ik het altijd zeg, "Omarm de eenvoud". En zo slapen zij in een  Albergue van de Santa Maria de Jesús Parochie. Er zijn twee luchtbedden en ze hebben een koude douche. Prima toch die eenvoud en het is donativo, je geeft wat je het waard vind.

En zij kunnen daar de was doen, en dat kan ik dan weer niet. Om 13:45 uur ben ik in mijn hotel, en om 15:30 uur treffen we elkaar weer voor een lunch. 

Wij hadden natuurlijk liever een Pelgrimsmenu gehad, dat kenden ze hier niet. Maar het heeft ons ondanks dat heerlijk gesmaakt. Daarna wandelen wij naar ons onderkomen. Harriet wil vanavond nog wat gaan drinken, maar Marianne en ik kiezen voor rust. 

Want er wacht morgen een pittige etappe van 25 km met nogal wat klimwerk, dus is rust wel zo belangrijk. 

Tot morgen voor Dag 4