Camino de Madrid ... Dag 16 Tamariz de Campos - Villalón de Campos 16,7 km

Vannacht sliepen wij dus in een kleine ruimte in de kerk. Beneden was net ruimte voor een stapelbed, douche en wc. Boven was een stoffige zolder waar je alleen maar kon komen via een kleine draaitrap. Ik durfde niet met mijn backpack om.... naar boven, bang dat ik ergens in het trappengat zou blijven steken. 

Alhoewel het primitief was heb ik heerlijk geslapen, je moet het nemen zoals het komt. Vanmorgen stonden wij op beheerder Ivan te wachten, want hij zou het ontbijt om 08:00 uur verzorgen. In Spanje wordt dat dan altijd wat later. In Brabant zeggen ze dan "ut Brabants kwartierke".

Ivan zorgde voor een lekker bakje senseo, en een tostado con tomate. De lekkerste die ik tot nu toe heb gehad...

De windstopper doen wij aan want het is maar 3 graden, en dan in de wind op die open vlaktes is geen pretje. Ivan had nog even uitgelegd hoe wij onze voetreis konden vervolgen. 

Er waren 3 routes... Originele, een korter alternatief, en over de weg die Ivan voorstelde. Maar 9 km over de weg dat is teveel van het goede. Marianne en ik kozen voor het alternatief, en dan zou het grotendeels over de boeren landpaden gaan en een klein gedeelte over de straatweg. Harriet gaat ons voor... 

Even het dorpje van niks uit zien te komen, daarna even zoeken naar onze alternatieve route. Maar ik heb mijn Komoot navigatie app, dus zoeken is teveel gezegd. Als wij dan rechts afslaan ligt de wereld voor ons open. Wat ik zie is eindeloos te noemen. 

Het enige wat verschild in het landschap is de kleurstelling. Dit zijn de Spaanse graanschuren, zover als je kijken kan. 

Al vanaf wij Tamariz de Campos verlaten hebben... zien wij in de verte, schuin rechts vooruit een wit gebouw waarvan ik vermoed dat het een kerk is. Maar het kan net zo goed iets anders zijn... Het blijft constant in het zicht. 

Marianne vind een mooie veren pen, op een plek waar zo te zien een duif opgepeuzeld is. Wij vermoeden dat het om een veer gaat van een Rode Wouw. Marianne steekt hem op mijn hoed, en dan gaan wij weer verder... 

Dit pad komt na 7 kilometer uit op de weg waar wij ook voor hadden kunnen kiezen. Het is al wat warmer geworden, en wij vinden beiden dat die windstopper wel uit kan. Maar dat is maar van korte duur, wij kunnen niet zonder. 

Het is misschien maar 2 km over de weg, maar dat is maar een saaie bedoening. Wij zijn blij dat wij voor het alternatief hebben gekozen. 

Het graan dat hier groeit zal over een maand al weer gauw goudgeel kleuren, bijna klaar om geoogst te worden. Het is nu zo'n 40 cm hoog, maar op de foto hieronder staat het hoger... 

En dan na 9 km komen wij aan in het eerste dorpje op de route van vandaag. Cuenca de Campos heet het hier, en de voorzieningen zijn minimaal. Maar er is een Albergue de Peregrinos, en er is een bar. Meer heb je niet nodig! 

Het zijn veelal verlaten stadjes als je ze binnenkomt... maar soms valt het dan toch nog mee. De Albergue ziet er mooi uit, er zijn muurschilderingen over de Camino de Madrid. Kortom het leeft hier en wij gaan op zoek naar de bar, die je meestal vind op het Plaza Mayor 

Het is een mooi gebouw waar de bar is gevestigd. Harriet is er al en maakt deze foto als zij ons ziet aankomen. 

Wij bestellen koffie en alweer een punt tortilla er bij. In Nederland bestel je een appeltaart en hier dus een tortilla! En wat vinden jullie van mijn mooie pluim... Prachtig toch!! Vriend Rob zal wel weten te vertellen of deze van de Rode Wouw is. 

En dan gaat het verder, op naar Villalón de Campos en nog maar 6 km te gaan. En het begint al meteen goed als wij het stadje uitwandelen, zo mag het wel een tijdje duren. 

Het wordt zelfs een pad wat weer comfortabel loopt, parallel aan de carretera. Het ligt lekker beschut en in verte komt er zelfs een bos perceel aan. Jammer... Wij laten het rechts liggen. 

Het witte bouwwerk, waar ik het in begin het begin van dit Blog over had, komt langzaam maar zeker dichterbij maar weten nog steeds niet wat het nou precies is. 

Het dreigt te gaan regenen want van links komen donkere wolken aanrollen. In de verte staan twee bankjes en op een er van ligt iemand te rusten. Al gauw denk je dan aan een landloper, dat heb ik vorig jaar nog meegemaakt met vriendin Natalie op het Krijtlandpad. 

Maar nee hoor... Ik heb het helemaal mis, het is Harriet en die vraagt of wij erbij komen zitten. Maar ik ben net in een lekker ritme en het is nog maar 2,5 km. Ik ga door en wil het afmaken zonder dat ik nog ga zitten. 

Het witte gebouw waarvan wij dachten dat het wel eens een kerk of een klooster zou kunnen zijn... blijkt iets te zijn zoals de CHV een coöperatieve, dun Boerenbond zeggen wij in Oss. 

Een honderd meter voor dit gebouw slaan wij links af, en zijn wij bijna op de plaats van bestemming. 

In dit stadje overnachten wij. Ik slaap bij Casa Rural El Encuentro. Marianne heeft vandaag niet zoveel zin in een Albergue, dus die besluit met mij mee te lopen, en te kijken of er nog plaats is in de Casa. 

Het heeft een mooi centrum en op de verkeersborden wordt Sahagún al aan gegeven, het is niet ver meer. Maar wij lopen door op zoek naar de Casa Rual. 

Straatje links straatje rechts en zo sta ik voor mijn onderkomen voor de nacht. Het ziet er uitnodigend uit, net of het wil zeggen "Kom binnen". 

De gastvrouw is alleraardigst en ze heeft voor Marianne nog een kamer, dus dat is ook opgelost. We gaan eerst naar onze kamers... Wat een prachtig huis is dit. 

En ze hebben een wasmachine en een patio waar wij onze was buiten kunnen laten drogen. Alles gaat er in, dus geen tijd om te gaan lunchen. Dus op het moment dat Harriet zegt, "ik zit bij Pena het enige restaurant in dit stadje" moeten wij dit aan ons voorbij laten gaan. 

Om 18:00 uur is alles droog en gaan Marianne en ik eerst een rondje maken langs de kerken. De San Pedro, een kerk uit de 15e eeuw, en opgebouwd uit leem ziet er niet uit of het in gebruik is. 

Dus gaan wij naar de volgende, en dat is de kerk die wij zagen bij binnenkomst van het stadje. De kerk is open dus gaan wij daar een kijkje nemen. Deze kerk is wel in gebruik maar wordt tussendoor gerestaureerd. 

En dan is het toch echt tijd om een hapje te eten, dus gaan wij om 19:00 uur naar Restaurant Pena. Voor de lunch natuurlijk veel te laat, en voor het avondeten van 21:30 uur veel te vroeg. 

Maar er is genoeg te eten hoor... Zoals een sneetje stokbrood met tonijn. Marianne iets met champignons, en ik iets met lever. En samen nog iets van ratatouille met rijst. Nee hoor wij komen hier niets te kort. 

Ik had nog een filmpje gemaakt, maar die staat rechtop, dus daar is iets mis gegaan. 

Nog twee etappes tot aan Sahagún 

Tot morgen..