CAMINO DE MADRID... DAG 14 PEÑAFLOR DE HORNIJA - Medina de Rioseco 25,2 KM

Peñaflor de Hornija ligt op een plateau, maar hoe moet ik dat nu uitleggen. Toen wij gisteren aan kwamen hadden wij te maken met een flinke afdaling. Dan was het een stuk vlak, en moesten wij met een steile klim naar boven, om zo op het zelfde niveau uit te komen waar wij vandaan kwamen. 

En dit geld rondom het hele dorpje. 

Vandaag liep de wekker weer om 06:30 uur af. Er wacht een etappe van 25,2 km naar Medina de Rioseco. Om 07:10 uur trekken wij de deur van de Albergue de Peregrinos in het slot, en begeven ons op weg. 

Wij moeten dit plateau weer verlaten aan de achterkant van het dorpje. Dit keer geen steile afdaling maar een grind trap die ook nog eens schuin ligt. 

Afdalen gaat mij nooit zo goed af, dus ga ik het maar in de berm proberen. Dat loopt iets gemakkelijker en zo kom ik toch goed beneden. Dan is het weer een stuk vlak en gaat het weer naar boven. 

Na bovenstaande foto van het beekje, gaat het met een flinke klim weer naar boven, om dan weer op het hetzelfde niveau uit te komen als het plateau van het dorpje. 

Als ik boven ben kijk ik om naar het dorpje en het ligt precies gelijk. Net of er geen hoogte verschil is geweest. 

Kijk ik vooruit, zie ik in de verte een windmolen park met honderden windmolens. Daar moeten wij doorheen, want 9 km verderop wacht pas ons eerste dorpje. Het is 2 x 9 km, telkens met een dorpje onderweg, en het is altijd maar de vraag of er ook een barretje open dat wij iets kunnen eten. 

Wij vertrokken met een lege maag, want zo vroeg op de ochtend kregen wij het nog niet naar binnen. Maar na die afdaling en klim hadden wij inmiddels wel trek, dus op zoek naar een steen waar ik op kon gaan zitten. 

Even een hapje en wat drinken en dan gaat het weer verder. De wegwijzer zegt 8 km, maar mijn navigatie houd het op 6,75 km naar Castromonte. 

Ik had qua landschap een zelfde dag als gisteren verwacht, ik kon dan dezelfde  foto's gebruiken... niemand die dat in de gaten zou hebben. Maar het is totaal anders, zoals je aan onderstaande foto wel kan zien. Veel meer groen en veelal boompjes langs het pad, dat maakt het veel leuker. 

Toen wij vanmorgen vertrokken was het best frisjes, en wij denken zelfs aan vorst aan de grond. Dus had ik mijn longsleeves shirt aan, een buff in mijn nek en ook mijn vest aan. Ik ben nu eenmaal een koukleum... Marianne vond het wel fris maar vertrok met hetgene was zij altijd aan heeft, een korte broek Brrr brrr... 

Onderweg komen wij regelmatig dit soort palen tegen die ons de weg wijzen. De schelp staat er op, en het bewijs dat wij in de Provincie Valladolid zijn. 

Net voor het dorpje Castromonte zien wij weer een rode gloed van klaprozen. Dit moeten Marianne en ik toch even vereeuwigen, zo mooi om te zien. 

En dan zijn wij in Castromonte... Het eerste wat wij voorbij lopen is een Albergue die er heel mooi uit ziet. Het lijkt wel een oud schoolgebouw wat opgeknapt is. 

Een barretje vinden wij meteen om de hoek... Eerst hebben ze niets anders te eten dan 'madeleines' en even later gaat ze overstag om twee bocadilles te maken met gebakken ei er op.

Zo vers dat brood joh, zo heb ik het dan ook nog nooit gehad. Mij schoenen gaan uit voor een lange pauze. 

Natuurlijk gaat het nog even naar de kerk, die wederom gesloten blijkt te zijn. En als wij het dorp uit wandelen zien wij nog een leuk tafereeltje in de vorm van een halve cirkel. Marianne heeft beide afgebeelde objecten gezien toen wij het dorp binnen kwamen. 

Op naar het volgende dorp wat weer 9 km verderop ligt. En ook dit pad is zo anders dan wat wij gewend waren. Het is een welkome afwisseling want het ligt grotendeels in de schaduw. 

Daarna weer lange rechte paden, en nog steeds zijn de windmolens rond ons heen. Vele lange kilometers lopen wij over deze eindeloze paden. Marianne en ik vertellen veel over elkaars leven, en zo vliegt de tijd en de afgelegde kilometers voorbij.

Voor wij er erg in hebben doemt uit het niets het volgende dorp Valverde de Campos voor onze neuzen op. 

Ook hier een kerk die gesloten blijkt te zijn. Maar er is wel een mooi houtsnijwerk beeld te zien. En hier zien wij weer een ooievaarsnest op de kerktoren. 

De enige bar blijkt gesloten te zijn, dus eet ik een lekkere sappige peer. Er zit alijd wel iets in de tas, en ook water hebben wij bij. Meer heb je ook niet nodig... en het belangrijkste van zo'n pauze is toch wel dat de schoenen uit mogen. Vandaag toch weer behoorlijk last van mijn enkel, en ook de achilleshiel zeurt. Dat wordt straks weer met de benen omhoog als ik in het hotel aan kom. 

Dat doe ik sowieso na elke etappe nu en ik doe een magnesium tablet in mijn water, om ook de elektrolyten aan te vullen. 

Nu wacht ons nog ons nog een kleine 7 km en dan zijn wij in Medina de Rioseco. 

Het landschap veranderd weer, en na een paar bochten zien wij in de verte Medina de Rioseco al liggen. De kerk torent boven alles uit, of het wil zeggen "kom maar gauw" maar het duurt nog een eeuwigheid voor wij er zijn. 

Aan het eind van een kilometers lang pad, gaat Marianne rechtsaf. Zij slaapt vannacht bij het Monsterio Santa Clara. 

Ik ga linksaf op zoek naar mijn Hotel Vittoria in het centrum van de stad. Er zijn heel veel oude gebouwen hier, en als ik over de brug kom is er aan de rechterkant dit museum. Het blijkt echter gesloten te zijn. 

Maar ik moet verder... Om half drie ben ik in mijn hotel. Inchecken... Tas uitpakken en met de beentjes omhoog. Over een uur gaan wij een hapje eten. 

Daarna nog naar de enige kerk die open blijkt te zijn. Binnen is het donker, en als wij aan de bode vragen of hij soms een stempel voor ons heeft in ons Pelgrims paspoort, moet hij ons teleurstellen. 

En dat is toch moeilijk te accepteren als er voor de deur deze mooie schelp ligt. 

En er is nog meer moois te zien, maar ook deze Santiago kerk is gesloten. Jammer is dat. 

Het is over zessen als wij beiden terug lopen naar ons onderkomen. Rust is voor mij erg belangrijk en dat neem ik dan ook in acht. 

Morgen is er een nieuwe dag, en hebben wij een korte etappe. Bij wijze spreken... slapen wij morgen uit, gaan rond half negen ontbijten, doen nog wat boodschappen en gaan zo rond 10:00 uur op pad. 

Ik heb weer twee filmpjes geplaatst, dus vergeet niet te kijken. En nog een toepasselijke video clip 'De Reiziger'. 

Tot morgen voor Dag 15