Terugblik op Mijn Marskramerpad...

Wat een geweldig avontuur was deze Lange Afstand Wandeling de LAW3, het Marskramerpad. Om te starten in  Oldenzaal en dan dik 300 km verderop te eindigen in Scheveningen. 

Dwars door Nederland, door vier Provincies Overijssel, Gelderland, Utrecht en Zuid Holland. Zo zag ik het landschap in twintig dagen veranderen. 

Twintig dagen genieten van Twente en Salland, de Veluwe en de Gelderse Vallei. En daarna dwars door het Groene Hart naar Leiden. Na Leiden wachtte mij de Prachtige Landgoederen bij Wassenaar. 

Daarnaast kwam ik door oude handelssteden zoals Oldenzaal, Deventer en Amersfoort. 

Van een leien dakje ging het zeker niet, met een knie die constant pijn deed, maar pijn lijden onderweg is mij niet vreemd. Maar het vergt wel doorzettingsvermogen.

En dan waren er nog die scheuren in mijn schoenen, zowel links als rechts. Hoe kan zo iets... kort daarvoor zijn ze nog bij de schoenmaker geweest, als er iets aan had gemankeerd had ik daar zeker van gehoord.

Die scheuren zorgde er voor dat ik dus natte voeten kreeg. Provisorisch heb ik ze gerepareerd, wat voor de linker prima werkte, maar voor mijn rechter schoen niet.

Het hebben van een wandelmaatje onderweg deed mij ook goed.  Tot nu toe was ik altijd alleen onderweg, maar nu vergezelde Tilly mij 12 dagen, en Natalie was twee dagen mijn metgezel. Met een wandelmaatje deel je lief en leed, en doet je de pijn even vergeten.

Heel bijzonder vond ik dat in Overijssel en Gelderland, er op onze route tal van rustplaatsen waren van Rust.nu. Een rustpunt in een schuurtje of pipowagen, en soms bij een boer op het erf.

Het was een ideale plek om te pauzeren. Het is zelfbediening en je kunt er zelf koffie of thee zetten, fris uit de koelkast gebruik maken van het toilet. Er hangt een prijslijst en het geld doe je in een klomp of kistje.

Het was een waardige vervanger, voor een tweede keer door Corona in de war geschopt plan, om in Spanje een Camino te kunnen wandelen. Want dat blijft nog steeds mijn hoofddoel.

Het eigenlijke pad begint in Bad Bentheim en is 372 km, maar omdat Corona roet in het eten gooide tijdens de planning, heb ik toen bewust gekozen voor een start in Oldenzaal.

Van Oldenzaal naar Scheveningen is het nog altijd een mooie afstand van 346,5 km om te wandelen dacht ik zo. 

Maar het zijn er maar 335 km geworden. Om een idee te geven hoe ver dat is... Groningen - Maastricht is 336 km. En dat is toch een heel eind hoor!! 

Daarvan liep ik er 203 km met Tilly en 29,1 km met Natalie. Het was fijn om met twee vriendinnen onderweg te zijn, en dit te kunnen doen. Een dikke 100 km was ik alleen op pad. 

Twintig dagen dagen was ik onderweg, een gemiddelde van 16,75 km. Het overnachten gebeurde in een zevental B&B die gemiddeld € 78,00 kosten. Gelukkig dat ik bij vijf er van de kosten kon delen met Tilly, dat scheelde in mijn budget. 

Als het kon overnachtte ik dus het liefst bij Vrienden op de Fiets (daar moet je lid van zijn), want daar betaal je maar €25,00 incl. Toeristen belasting. Daar sliep ik 10 keer. 

Natuurlijk ben ik al weer aan het kijken wat ik in 2022 ga doen. Zou ik ik in Spanje een Camino kunnen lopen? Ik zie dat door Corona nog niet gebeuren. 

Maar misschien is het nieuwe 'Kloosterpad' gelegen in Midden en Oost-Brabant dan wel iets voor mij. Deze is ook 330 km en gaat langs een vijftigtal Kloosters in Brabant. 

Natalie heeft ook al het wandelvirus te  pakken gekregen. Zij houd van de manier zoals ik mijn wandelingen doe. Met haar ga ik waarschijnlijk het 'Krijtlandpad' in Zuid-Limburg doen Deze is 91 km en zou je in zes dagen kunnen doen. 

Dus er zijn nogal wat mogelijkheden. Ik houd Jullie op de hoogte.