Marskramerpad Dag 19 - 29 augustus Hoog Voorschoten - Nieuw Wassenaar 17,5 km

De eigenlijke etappe gisteren was 21,5 km, 5,2 km verder dan de 16,3 die ik met Natalie gelopen had. Maar na de Brasserie zat er niets meer in pijp, ik was helemaal op. Dus hebben Tom en Natalie op weg naar huis, mij netjes afgezet bij het Vrienden op de Fiets adres in Voorschoten. 

Ik werd ontvangen door Inge die 100 meter van het Marskramerpad af woont. Haar B&B en tevens Vrienden op de Fiets, heet Oost West. Een toepasselijke naam omdat het pad van Oost naar west loopt, al zijn er ook wandelaars die in Scheveningen Starten. 

Na een rondje koffie wordt ik naar boven begeleid, twee trappen op met die zware backpack. Ik kan kiezen tussen de Kamers Oost en West... Oost heeft een TV dus de keus is snel gemaakt. Er zit alleen 'Netflix' op, bij de molen alleen Ned.1 Net.2 Net.3 en een regionale zender. Ik weet het niet hoor, maar net als gisteren krijg ik de tv niet aan de praat. 

Gelukkig is de WiFi hier Super snel, dus eerst op Ziggo Go naar de kwali van Max kijken. Zodoende begon ik pas laat aan mijn Blog, wat ik dezelfde dag nog gepost wil hebben. Normaal heb ik het voor 20:30 uur gepubliceerd, nu moest ik er nog aan beginnen. 

Ik hoop daarom dat het leesbaar was. Maar genoeg over gisteren, ik moet verder want de etappe van Voorschoten naar 'Nieuw Wassenaar' wacht op mij. 17 km waar ik de hele dag de tijd voor heb want ik kan pas om 18:00 uur terecht bij de Vrienden op de Fiets. Het heeft twee voordelen... Ik kan van tevoren naar restaurant, en mijn Blog is voor 99% af. 

Het ontbijt was prima en ik heb de boel lopen rekken door op mijn praatstoel te gaan zitten. Daardoor ging ik pas om half tien op pad, maar al meteen zat het niet lekker in mijn linkerschoen. Dus toen ik bij een eerste bankje aan kwam, schoen en sok uit. Vanmorgen had ik preventief fixomull om mijn wijs-teen gedaan, maar het zit niet fijn. Daarom nog maar een dot wandel wol erbij, en meteen zit het een stuk lekkerder. Ik kan weer verder. 

Ik wandel door een park en nog langs een vaart. "Geniet ervan Rianne," hoor ik achter mij roepen. Gastvrouw Inge van 'Oost West komt mij achterop geskeelerd, en weg is zij. Natuurlijk heb ik de camera niet bij de hand. Even verderop zit er een visser aan de waterkant, de 2e nog maar in drie weken tijd. Even een praatje waarom ik er hier maar zo weinig tegen kom, en dan gaat het weer verder. 

Ik loop nu langs een spoor en moet naar de overkant, zie ik op de Komoot App. Hemelsbreed misschien 100 meter, maar mijn route gaat nog zeker een kilometer verder, naar een tunnel onder het spoor en dan aan de andere kant weer terug. 

Aan het eind van de tunnel zie ik twee 'Marskramers' aankomen, en net als ik met een backpack.  Er ontstaat een leuk gesprek met Ramon en Lotte zoals zij zich voorstellen. Zij lopen het pad van  West naar Oost, en doen dat ook in één keer. Gisteren gestart in Scheveningen, en vanavond overnachten zij ook in de Wipmolen van Truus en Dorus

Dus kan ik ze al een beetje inlichten over wat zij daar aantreffen. Dat zijn de spontane ontmoetingen onderweg waar ik zo van geniet. 

Ik had mij veel van dit mooie stukje Nederland voorgesteld, en ik word daarin niet teleurgesteld. Het prachtige Landgoed 'De Horsten' is al 150 jaar Koninklijk bezit, en is een waar wandel paradijs. In Voorschoten loop ik dit Landgoed binnen. De vele bankjes staan op de mooiste plekjes, waar ik dan ook nu dankbaar gebruik van maak. 

Ik fotografeer graag mooie paden en doorkijkjes, en hier kom ik daarmee wel aan mijn trekken. Ik kom over een pad wat heerlijk ruikt, wat zou ik graag willen weten welke planten dat zijn. Maar een App die kan ruiken bestaat volgens mij nog niet 😁

Als het haast 12:00 uur is kom ik bij Theepaviljoen 'De Horsten'. In vroeger tijden was dit een voormalig zogenaamd “schiethuis”, wat Prins Frederik, broer van Koning Willem II, heeft laten bouwen in 1861 en wordt sinds 1987 gebruikt als theeschenkerij.

Omdat ik vanaf 12:00 uur kon Lunchen, nam ik maar een 12 uurtje wat mij heerlijk smaakte. 

 Aan de kant van Wassenaar verlaat ik het Landgoed weer. Even via wat straatjes de 'Rijksstraatweg' kruisen, dan volg ik de bordjes van de Landgoederen. 

En dan gaat het Marskramerpad over diverse Landgoederen. Prachtig... De Oh en Ah's zijn niet van de lucht, Zo jammer dat ik dit nu niet met Tilly en Natalie kan delen. Hier moeten wij echt een keertje naar toe, zo mooi...

De hele middag is het al wat mottig, maar onder het dikke gebladerte van de bomen heb ik er niet zoveel last van. Het is nu 15:27 uur en zit ik op een bankje aan de rand van het bos. Volgens de buienradar regent het niet meer na 16:05 uur, dus ik heb nog even. Op dit tijdstip hoef ik nog maar 4,42 km te gaan. 

Ik kom langs een wit 'Hertenhuisje' en er klinkt klassieke muziek. Eerst denk ik dat er binnen een strijkorkest zit, maar het moet bijna wel een bandje zijn. Luister naar de video... 

Het valt mij op hoe rustig het hier is. Zou iedereen naar Max Verstappen aan het kijken zijn? Maar dan kom ik een man tegen met zijn hond, en die zegt dat het juist druk is vandaag. Zo zie je maar... 

Overal is wel iets te zien, soms in een vijver zoals het beeld van de badende vrouw, of bij een kunstgalerie waar de schilderes haar schilderijen heeft uitgestald. 

Af en toe kom ik Marskramers tegen, dat is in het weekend wat meer, want vorige week zaterdag zagen Tilly en ik er ook verscheidende lopen. Deze twee hebben een heup buggy, die ze achter zich aan trekken. 

En dan kom ik bij Landgoed Rust en Vreugd. Ik vind die lanen met die imposante bomen altijd geweldig, en probeer ze mooi op de foto te krijgen, liefst zonder personen of verkeer. Dus sta ik te wachten en te wachten op het goede moment. 

Op onderstaande foto staan bijzondere en kwetsbare mossen, en er werd gewaarschuwd op op de paden te blijven en de natuur hier niet te verstoren. Ik vond het vooral een heel mooi plekje om te fotograferen. 

Langzaam aan kom ik steeds dichter bij mijn Vrienden op de Fiets adres voor vandaag. Ze had gezegd 18:00 uur maar ik kan het niet langer rekken, en zodoende stond ik iets over half zes aan de deur. En gelukkig was zij net thuis en kon ik inchecken. 

Ik ga de deur niet meer uit. Ik kan nog cup a soup maken, ik heb nog crackers die ik al twee weken met mij mee zeul. Ik heb nog paté en nog wat jammetjes. Ik maak alles op, want er gaat niets meer mee naar huis. 

Tot morgen voor Dag 20, tevens de laatste dag van het Marskramerpad.😊