Marskramerpad Dag 13 - 23 augustus. Amersfoort - Maartensdijk 20,6 km

Het was fijn om weer even thuis te zijn, en een dag te relaxen. Ik heb geprobeerd om wat in beweging te blijven, daarnaast meermalen de  infrarode lamp op mij rug laten schijnen, en nog wat spierbalsem er op. 

De was is gedaan en alles kan weer schoon mee op mijn achtdaagse trip. De scheuren in mijn schoenen heb ik zelf provisorisch gerepareerd. Ik gooi deze straks toch weg dus wat maakt het uit hoe ik dat doe. Lach niet... met Bison Rubberseal... Ik had het nog staan. 

 • Coating op rubberbasis voor waterdicht afdichten, beschermen en repareren.
• Blijvend elastisch. 

Als dat niet helpt weet ik het ook niet meer. 

Maandagochtend... Mijn rug voelt wat stijfjes maar niet verkeerd. Om 06:35 uur vertrekt mijn trein naar Zwolle. Daar stap ik over op de trein naar Amersfoort waar ik om 08:55 uur aan kom. En dan kan ik eindelijk verder met het laatste deel van het Marskramerpad. 

Ook nu volg ik de wit/rode markering weer, maar mijn Komoot wandelapp draait op de achtergrond mee als backup. Via mooie parken en buitenwijken verlaat ik de stad.

Ik moet echt weer op gang komen, en nu zonder Tilly valt het mij toch zwaar, en ik heb vandaag 20 km te gaan... Ik kom een beeld van een ree tegen, misschien wel de enige die ik vandaag tegen kom. 

In een woonwijk sla ik rechts af en loop via een mooi bospad achter langs een sportaccommodatie. Aan het eind wordt het wel heel erg smal, tussen heg en afrastering. 

In het begin kijkt het weer, nog een beetje grauw allemaal, maar al gauw is er een zonnetje.

Het eerste bankje is er al na 3,5 km, dat is al vrij snel, maar je weet nooit wanneer de volgende zal komen. Het bankje staat op de heide, en is al bezet. 

v

Maar aangezien zij helemaal links zitten, kan ik er nog wel bij. Het zijn ook Marskramers zie ik aan het boekje. Zij lopen dezelfde etappe als ik vandaag, dus misschien kom ik ze nog wel vaker tegen. 

Als de Marskramers verder gaan, blijf ik nog even genieten van het uitzicht. De heide staat nu echt in bloei, een genot om te zien. 

En dan ga ik verder en loop langs  zandduinen, maar gelukkig hoef ik er niet overheen. 

Het is heel afwisselend en dat is fijn, want als je kilometers lang dezelfde landweggetjes hebt, zakt de moed in je schoenen, maar hier is dat dus niet het geval. Oh ja... haast vergeten te vertellen, ik heb een ree gezien. Die kruiste in het bos mijn pad, en mijn camera had ik niet bij de hand. Zo jammer dit. 

Mooie bospaden met hoge sparren, en ik moet zelfs een beetje klimmen vandaag. Bij het eerste bankje had ik mijn hoed tevoorschijn getoverd, maar deed hem al weer snel af... Ik zweet mij kapot. 

Ondertussen heb ik al weer een uur gelopen, en ben ik al aan een bankje toe. En precies op dat moment komt er eentje in zicht, maar die is bezet en ik kan er niet meer bij. Hij staat op een strategisch punt met zicht op de zandduinen. 

En erger nog... het Marskramerpad loopt er dwars overheen. Dan maar doorbijten en over die zandvlakte wandelen. Nou ja, wandelen kun je het niet noemen. Maar nu weet ik waarom Soestduinen zo heet. 

En dan zie ik de Marskramers van het bankje weer, zij zijn de kluts kwijt en dan is het maar goed dat Rianne in de buurt is met haar wandelapp. Ik help ze weer de goede kant op, zij hebben een steviger tempo dan ik en snel verdwijnen zij dan ook aan de horizon. 

Eindelijk is er dan toch een bankje op een mooi plekje. Het is half twaalf dus besluit ik maar meteen, de meegenomen lunch te gebruiken. Ik had al gekeken of er ook horeca op de route is. Maar het is maandag en de horeca die er is, zijn op maandag dicht. 

Dat wordt vanavond weer eten bestellen, het is maar goed dat dit kan want anders is het alleen maar crackers en cup a soup. 

De etappe loopt eigenlijk van Amersfoort naar Maartensdijk en is maar 17,5 km, maar omdat ik daar geen slaapplek kon vinden, moet ik 3,0 km naar het zuiden lopen waar ik in Groene Kan een B&B heb gevonden. 

Het valt mij op dat het overal in het bos heel erg nat is. Overal staan grote plassen water, die je moet zien te passeren. En dan is het maar goed dat ik wandelstokken bij mij heb. 

Ik hoop niet dat dit een voorbode is van het natte gebied wat mij nog te wachten staat de komende dagen, want dan zoek ik een droger alternatief. Ik weet zeker dat de Marskramers van weleer dit ook deden, je aanpassen aan de omstandigheden. 

3 km is een heel eind als je voeten zeer doe, dus grijp ik elke kans om even te zitten, dus kwamen de twee onderstaande boomstronken goed van pas. 

Dat blauwe is een regen rok, maar ik gebruik die ook op een vieze bank, of in dit geval de ene helft over de boomstronk, en op de andere helft kan ik mooi met mijn blote voeten gaan zitten. Ik heb er heerlijk gezeten. 

Daarna was het nog een hele lange rechte weg naar de B&B wat een waar paradijs bleek te zijn. De foto's spreken voor zich. 

Eindelijk ook weer eens goede WiFi, want om een Blog te schrijven is dat heel belangrijk.

Morgen kort ik de route van dik 23 kilometer een heel stuk in. Ik moet nog langer mee, en met een stijve rug en pijnlijke knie ga ik geen lange afstanden doen van meer dan 20 km. 

Tot morgen voor Dag 14😊