Dag 2 Orisson - Roncevalles 20 km

Een lange nacht pff, ik meen dat ik niet geslapen heb, maar heb toch een drietal rare dromen gehad. Dus was ik blij toen de lichten om 06:30 uur aan gingen. Gauw een wissewasje, tas inpakken en naar het ontbijt. Stokbrood met confiture, een jus en een soepkom koffie. Maria, een tafelgenote had een heel mooi shirt aan.

Na de klim van gisteren heel toepasselijk.

Even genieten van een prachtige zon opkomst, water bijvullen en om 07:45 uur... gaan we weer omhoog en komen hoger en hoger.

Prachtige vergezichten, de een nog mooier als de ander. José is in geen velden of wegen te bekennen, maar met Angelique loop ik haast de hele etappe samen. Soms loopt zij voor mij, maar ook vaak is het andersom. Met andere woorden... ons tempo is zowat gelijk.

In de ochtend nog lekker koel, als je even in de schaduw kan lopen. Onze pauze maken wij na twee uurtjes, en begint het al heet te worden. Er staat een bestelbusje met etenswaar, dus stoppen maar. Effe een banaantje, gekookt ei en koffie gaat er wel in. En daarna verder naar boven.

Gisteren was het ergste met vele steile klimmen en 800 meter omhoog, maar vandaag liegt er ook niet om... nog eens 600 meter maar dan wat geleidelijker omhoog.

Maar zo'n pad als op onderstaande foto, kregen we ook meermaals voor de kiezen.

Wegenbordjes wijzen ons de weg

Twee uurtjes later was het lunchpauze... en een langere pauze. Het meegenomen stokbrood uit Refuge Orisson laat zich heerlijk smaken.

We komen al dichterbij Col de Lepoeder, vandaar gaat het alleen nog dalen. Maar eerst nog omhoog... en zo maar ineens zijn wij er al.

Ik heb nog niet over mijn vriendjes Kreun en Steun verteld. Voor diegene die deze twee vriendjes nog niet kennen, lees even " Even Voorstellen."...

Gisteren heeft Kreun zich kranig gedragen, en ging het ondanks die "Pilgerwahnnsinn" erg goed, in deze verschrikkelijke etappe naar Orisson. Steun vond het wel goed zo.

Maar vandaag was het andere koek, en dan vooral de afdaling van Col de Lepoeder naar beneden, kreeg Kreun de nodige opdonders te verduren. Ook voor Steun is deze afdaling geen pretje, ook al had Rianne gekozen voor de veilige route. 

Het was wel een hele mooie route, maar zo steil... tjonge jonge. In een korte tijd zo maar 600 meter dalen dan nag je gerust Pfff Pfff Pfff doen.

Roncevalles komt in zicht...

Wij komen om 14:30 uur aan in Roncevalles waar 180 slaapplaatsen zijn, dus is het megadruk. Eerst in checken, slaapplaats zoeken... want het is zo groot dat je gemakkelijk kunt verdwalen. Daarna douchen, mijn was doen en dan heerlijk uitgestrekt  naar bed om te rusten, en waar ik dan mijn Blog ga schrijven. 

19:00 uur diner met pasta, een forelleke met frites en een brownie van specculaas.... en dan is het tijd om alweer te gaan rusten. Vandaag heb ik dat nodig...

Tot morgen voor dag drie naar Zubiri.

Wijsheid: Met beide voeten aan de grond... kom je geen steek verder ( Bron Rianne )