Dag 1 Saint Jean Pied de Port-Orisson 8 km

ik heb redelijk geslapen, wel wat kramp maar voel mij wel uitgerust. De was is droog, dus ik kan weer fris op stap. Na een prima ontbijt met gruwelijk sterke koffie😋😋 neem ik een taxi naar het station van Biarritz. 

Hier krijg ik een transfer naar Saint Jean Pied de Port, met het taxibusje van Express Bouricot

Om 10:55 uur staat is de taxi er, en gaat het naar Saint Jean Pied de Port... Als je zelf wel eens door de bergen rijd, wordt je wel eens ingehaald door, "daar heb je weer een kamikaze piloot."

En zo gebeurde, maar nu zat ik bij hem in de auto. 

Om 11:40 uur ben ik in Saint Jean Pied de Port. Gauw even naar het Pelgrims bureau, nog even lunchen en dan kan ik gaan.

Om 13:35 uur ga ik op pad en heb geen haast, en dat is iets op de Camino niet gebeurt... althans niet door mij.

Het is maar 8 km maar het gaat alleen maar omhoog... stijgings percentage? Geen idee, maar het komt niet onder de 10% dat weet ik toch zeker pff pff.

Ik sta regelmatig stil om een foto te maken, en heb eigenlijk helemaal geen tijd om moe te worden.

Het schiet echt niet op, maar het is zo mooi, zo stil...ik ben hier Rem... alleen op de wereld, geen pelgrims te zien nu ik in de middag gestart ben. 2 km... 4 km pff.

Een bankje, een muurtje... heerlijk even zitten en een filmpje of foto maken, en dan weer verder. Het is warm en overwegend bewolkt, en ik loop rood aan. Een kop als een boei...

De laatste 2 km gaan over een heel steil pad, en ik stop om de 50 meter om weer wat op adem te komen, maar dan als je het eigenlijk niet verwacht is daar refuge Orisson. Ik ben kapot pfff.

Even inschrijven en mij instaleren, douchen en heerlijk op het terras zitten met mijn eerste etappe biertje. Hier maak ik kennis met Claudia, Steffi en Maria aus Deutschland. Met hun deel ik ook de kamer.

Angelique en José komen net voor het diner aan, en konden meteen aan schuiven.

Om 18:30 uur is het gezamelijk diner, en zitten wij met 28 pelgrims aan tafel. Ik had vanmiddag bij de lunch ook al Baskische kip gehad, en nu is het ook kip. Een linzensoepje vooraf en als toetje rijstepap. De vino rouge mag natuurlijk niet ontbreken. Aan het eind is er nog een voorstelronde, waarbij elke pelgrim verteld wie hij of zij is, en waarom zij de Camino lopen.

Er zijn opvallend veel Nederlanders, Duitsers en Amerikanen aanwezig. 

Nog even aan mijn blog werken en dan naar bed.

Tot morgen... dan wacht het tweede gedeelte van de eerste etappe... 19 km naar Roncevalles.