CAMINO DE MADRID... DAG 11 Alcazarén - Valdestillas - Deel 2

Pff pff wat een nacht

Na een nieuwe dag door de dennenbossen, eindigen we vandaag de wandeling naast de brug die de Duero oversteekt, een rivier die meer dan drie eeuwen lang de grens tussen twee beschavingen markeerde. Ons advies is om vroeg aan te komen in Puente Duero. 

Dit bovenstaande uit de Gronze.com app, geld voor vandaag en is een etappe van 25 km. Wij lopen 17 km zonder enige voorziening onderweg. 

Om 07:00 uur loopt de eerste wekker af, en iedereen maakt zich gereed om te vertrekken. Er is geen ontbijt hier, en in het dorp gaat de eerste bar pas om half 10 open, veels te laat natuurlijk maar het is zondag... en wij zitten natuurlijk niet op de drukke Camino Francés waar je op elke hoek wel een bar hebt. 

Ik schuif twee madeleines naar binnen, en zal het daar mee moeten doen. Voor onderweg heb ik nog drie bagels van 'Bimbo' bij, het enige brood wat ik s'morgens weg krijg. En ik heb nog een zakje met tonijn op olie, lekker smeuïg Yammie. 

Marianne, Regis en ik gaan op pad, het is 08:00 uur en een mooie tijd om te vertrekken. En het belangrijkste het is nog lekker koel. Harriet gaat voor de koffie, en vertrekt dus 2 uurtjes later... 

Het heeft gisteravond en vannacht geonweerd, en dat zorgt ervoor dat de stoffige paden een stuk beter te belopen zijn. 

Wij komen langs oude Spaanse wijnkelders, een manier om het koel op te slaan. De eerste kilometers gaan over een breed pad, met aan de linkerkant prachtige stieren in de wei... volgens Marianne, en zij kan het weten😊

Aan de rechterkant liggen gewassen die veelvuldig besproeid worden. Wij komen hier ook door een gebied waar enkele 'Bodega's liggen, en waar de wijnranken van de' Rueda wijn' staan. Wij hebben al enkele keren van deze lekkere wijn genoten. 

Wij hebben afgesproken dat wij met langere wandelingen boven de 20 km voortaan voor 08:00 uur op pad willen zijn. Dat bevalt toch beter, vooral omdat het later op de dag voor mij te warm wordt. 

Na 6 km gaat de weg in de zon over naar een pad door het bos. Je kunt aan de natte ondergrond wel zien dat dit een stuk gemakkelijker loopt, als dat het rul zand is. 

Na een achttal kilometers en twee uur later, dan wij uit Alcazarén vertrokken, is het tijd voor een pauze. We zoeken alle drie een plek uit waar het een beetje droog is, en smeren onze boterham. 

En gaan wij weer verder door een prachtig bos met oude bomen. Het verveelt geen moment, en zeker niet als er ook nog eens een ree oversteekt. 

De bewegwijzering is sinds Segovia heel goed te noemen, je kunt echt niet verdwalen. Regelmatig staat er een steen die ons verteld hoe ver het nog is naar Santiago de Compostela, met een plaatje er op die ons verteld dat wij ons in de provincie Valladolid bevinden. 

Aan het eind van dit pad op bovenstaande foto komen wij bij een carratera (autoweg). De gele pijl zegt dat wij linksaf moeten, en 250 meter langs de carratera moeten wandelen. Geen pretje want het ligt grotendeels in de volle zon. Hier steken wij de Rio Eresma weer over, het riviertje wat wij al volgen vanaf Valsaín. 

Ik wandel best lekker vandaag dus gaat er af en toe de turbo op. Ik sla er dan geen acht meer op, wat er achter mij gebeurt... en stop pas op het punt dat wij na die 250 meter rechtsaf moeten. 

Hier heb ik een filmpje gemaakt... Vergeet niet te kijken. 

Wat volgt is een breed stoffig pad, hier staat onze blik weer op oneindig, en komt het weer neer op wilskracht om de laatste kilometers te overbruggen. 

En dan komen wij bij een Oase voor de Peregrinos en anderen natuurlijk ... Er staan veel picknick banken en tafels, maar wij hebben net gepauzeerd, dus kijken wij alleen even rond. 

Hoewel ik vandaag best wel fijn wandel, heb ik toch wel last van mijn 'Kreun' enkel en is hij ook wel wat dik. Vannacht is dat ook een andere reden geweest, dat ik niet kon slapen. Ik had stekende pijnen, maar nu gaat het weer wat beter en terwijl ik dit schrijf lig ik al uren met mijn benen in de lucht en voelt het weer goed aan. 

De laatste kilometers worden wij ook regelmatig begroet met een Buen Camino, een teken dat de plaatselijke bevolking weet dat je op weg bent naar het graf van de Heilige Jacobus. 

De laatste kilometers zijn zwaar...... Wanneer heb ik dat eerder verteld 😊 Zo ver je kijken kan een zandpad, dat voorbij die boom wat omhoog loopt. Maar zo mooi met in de berm miljoenen klaprozen, dat verlicht dan toch je voetreis door dit afwisselende landschap. 

En achter het heuveltje doemt dan het stadje op, waar wij naar toe moeten. Natuurlijk zet Marianne het muurbloempje Rianne ook nog even op de foto, en dat zijn de foto's hieronder. 

Boven op het heuveltje zien we Valdestillas al liggen maar dat is nog meer dan 5 km wandelen. Dus even de pas er in en dan komt het vanzelf goed. Ik zeg tegen Marianne dat als wij voort maken, nog naar de kerk kunnen van twaalf uur. 

D

De binnenkomst is stoffig want hoewel je al in het stadje bent is het nog steeds een zandpad. In de verte zie ik iets van een kermis, en ja hoor het blijken de botsauto's te zijn en dat is dan ook de enige attractie die er staat. 

Als hij open was geweest waren wij beslist gaan botsen, want zoiets maak je anders nooit mee. Wij lopen verder het stadje in en zien overal hekken tegen de muren staan. Van Harriet en Marianne heb ik gehoord dat deze hekken bedoeld zijn, om bepaalde delen af te sluiten voor de stierenrennen. 

Er worden straten mee afgesloten, en wij zien ze ook staan voor enkele huizen om bijvoorbeeld de ingang van het huis te beschermen. Wij gaan op zoek naar de eerste bar die wij zien, en vinden die op de Plaza Mayor. Wij besluiten een hapje te eten. Het is daarvoor eigenlijk te vroeg maar ze willen wel iets klaar maken, en dat stond binnen 10 minuten op tafel. 

En dan gaan wij weer verder want wij zijn nog steeds niet op de plaats van bestemming, wat 1,5 km verderop ligt. Op dat moment zien wij Harriet voorbij komen wandelen, wij roepen nog maar ze hoort ons niet. Regis en ik er achteraan. 

En Marianne valt met de neus in de boter, want in de kerk is een mis voor communie kantjes. Natuurlijk moet zij daar bij zijn. 

Wij slapen vannacht bij Meson Taquita, en hebben allemaal een kamer kunnen vinden. Ik deel mijn kamer met Marianne. Ik heb uren liggen rusten en geslapen. 

Daarna nog wat tijd voor een afzakkertje. 

Tot morgen voor dag 12😊