Wandeldag 27 Villares de Órbigo - Astorga 13.9 km.
26 september 2019 - Astorga, Spanje
Ik heb vannacht ontzettend liggen zweten, en ondanks dat toch ook weer goed geslapen. Dus dacht ik vanmorgen dat het wel weer zou gaan. De eerste lichtjesmannen waren vanmorgen al weer om 05:35 uur aan het rommelen. En als de ene bezig is volgt de rest vanzelf. Het was 06:30 uur dat ik zei, "Turn on the light, and you see more."
Toen ze allemaal weg waren ben ik ook maar opgestaan. Ik wilde pas tegen achten vertrekken, dus ik had de tijd. Een licht ontbijt... en op stap. Vandaag een korte etappe naar Astorga van een kleine 14 km. Rustig aan voet voor voet, ik word dan ook door iedereen ingehaald.
De laatste dagen waren redelijk vlak, maar nu gaat het weer stijgen. En dat kost mij moeite, ik voel maar weinig power in mijn lichaam. Dat kan haast niet anders, als je het allemaal hebt achter gelaten in de Albergue, en amper goed gegeten hebt.
Onderweg rust ik geregeld, als er een mogelijkheid zich voor doet, om even lekker te gaan zitten. Eten gaat nog steeds moeizaam. En dan is er een kilometer of zes voor Astorga een kraampje langs de kant, waar ze werkelijk alle soorten thee hebben, je een lekkere bak koffie kunt nemen. Er allerlei verfrissingen zijn, er van alle soorten fruit is. In feite gratis, maar als je niets geeft, maak je het lastig om dit (gratis) te blijven doen. Ik weet zijn naam niet maar hij doet dit al tien jaar op deze plek, zomer en winter.
Er staan enkele houten bouwsels, die hij af kan sluiten met zeilachtige doeken. Op een houtkacheltje wat zomer en winter brand, kookt hij het water etc. Een hippie als je hem ziet en super aardig. Dus ik heb maar iets in de donativo pot gedaan, zodat diegene die na mij komen, ook kunnen genieten van zijn gastvrijheid.
Een eindje verderop staat weer een bankje, en recht tegenover mij zit een Spaanse senor op zijn gitaar te spelen ( zie filmpje ) Daarna ga ik weer verder, nog een paar kilometer in de volle zon, en ben dan in Astorga. Er wacht nog een steile klim naar de Albergue en ik ben er...
Ik ben er rond de middag, dus genoeg tijd om te rusten. Luisa een goede vriendin van mij, heeft om 18:00 uur een afspraak geregeld bij een pedicura. Dus alle tijd. Om 17:00 uur loop ik aan, heb nog even een bord spaghetti gegeten, die ik helemaal op kon, en nog even langs de flappentap. Haast alles wordt hier cash afgerekend. En toen naar Podologia Sofia Gonzalez. Ze heeft mijn hele voeten gedaan, en het belangrijkste... een stuk nagel er uit van een milimeter of vijf wat ingegroeid was.
Ik kan weer lachen, nu de rest nog en dan komt alles weer goed. Op de terugweg heb ik nog wat croquetas en wat patatas fritas gegeten, dus het begint weer een beetje de goede kant op te gaan.
Dat moet ook, want vanaf nu gaan wij alleen nog maar klimmen, tot dat wij bij Cruz de Ferro het hoogste punt van de Camino bereiken op 1520 meter. Maar dat is voor overmorgen...
Tot morgen voor Dag 28 Astorga - Rebanal del Camino 20,2 km.
Heel veel succes.👏👏
Ik wens jou een goede nachtrust en loop ze morgen, intussen vandaag.
Groetjes
was op vakantie veel succes voor de komende dagen gr nellie
Op de "vlakke" Meseta ben je verwend en kon je heerlijk uitrusten van het heftige stuk van SJPdP naar Burgos.
Nu mag je weer aan de slag, zeker op het hoogste punt, 1505 mtr, van jouw Camiño! Je hebt voor Rabanal gekozen doch je had ook voor Manjarin kunnen gaan, een bijzondere locatie van Tomas die al ruim 25 jaar elke dag van het jaar klaar staat voor de pelgrim!
Je hebt de gitarist bij Cruz de Santo Toribio gehoord maar niet de "meneer Pastoor" die daar pelgrims "in de echt verbindt"! 😉
Ik hoop dat je weer snel de "oude" bent, opdat je op een fijne wijze je pad mag vervolgen!
Bo Camiño 🙏