Dag 4 Zubiri - Villava 21 km
30 augustus 2019 - Villava, Spanje
Hoezo een slaapzak er bij... ik heb in mijn nakie geslapen. Met 9 vrouwen op de kamer, waarvan meer dan de helft in de overgang, is onze kamer oververhit. Midden in de nacht ben ik opgestaan en ben mijn Cobber ( koelsjaal ) gaan halen. Even heerlijk afkoelen door hem rond mijn hoofd te doen, en daarna in mijn hals te leggen. Het gaf zo'n verlichting...
Echt goed geslapen heb ik daarom ook niet... zodoende hoorde ik de kerkklok elk uur slaan, en dan drie over ook nog eens, voor de mensen die het niet goed gehoord hadden. Om 06:15 uur gaat het licht aan, en is iedereen al snel weer aan het pakken. Het gaat bij iedereen heel gestructureerd, en alles heeft een vaste plek. Om 07:00 uur gauw even ontbijten, en om 7:35 uur gaan we op pad. Na de zware voorgaande dagen bewust gekozen, voor een kortere afstand vandaag. Gepland zo rond de 16 km, maar uiteindelijk blijken het aan het eind er toch 21 km te zijn. Het is vandaag een relatief gemakkelijke etappe... op papier dan. Smalle paadjes, grind, rotsen, trappen, stijgen dalen... het gaat maar door. Gelukkig weer heel veel schaduw, maar als het dan open ligt, staat die koperen ploert te branden.
Inmiddels zijn wij al met vijf dames op pad, en vandaag wandel ik met Helma. De anderen zijn ons al vooruit gegaan, ieder in zijn eigen tempo. Als je in dit soort omstandigheden loopt, mag ik blij zijn als ik 3 km in het uur doe.
Af en toe even een rustpauze is een must, soms op een gesloten terras, een bankje... als we maar even kunnen zitten. De meegenomen droge worst van thuis laat zich goed smaken als er niets anders voorhanden is.
Maar als wij dan een onderweg een restaurantje zien, is dat ook weer een reden om hier even aan te leggen. Als wij aankomen gaan de anderen al weer verder, die lopen een uurtje voor op Helma en mij.
En dan gaat het weer verder met de nodige hindernissen. Angelique weet waar wij naar toe moeten... Zij en de andere twee, José en Dorien reserveren al voor Helma en mij...
Als wij nog een viertal kilometers te gaan hebben, staat er op ons pad een Spaanse man die gekoelde dranken en fruta verkoopt, wat weer een aangename verrassing is.
Ik had natuurlijk weer niet goed geluisterd, en zo stond ik bij een Albergue waar niets gereserveerd was, maar waar ze ons wel graag wilde hebben. Die man was wel heel erg lief, want hij hielp ons met de rugzak af te doen... En toen ik bij Angelique geinformeerd, en hem vertelde dat wij verkeerd zaten, hielp hij ons weer met de rugzak aan te doen.
Na wat bellen met Angelique, en de routeplanner kwamen Helma en ik dan toch uiteindelijk aan bij de Albergue Villada om 14:00 uur. Het ziet er heel goed uit... Hoe ziet onze aankomst er uit... Wij komen krakkemikkig binnen... kunnen amper nog inschrijven. Zetten onze schoenen in een schoenenrek... zoeken onze kamer en bed op... pakken de tas uit... trekken onze bezweten kleren uit... gaan douchen, doen de was... en dan zijn wij al een uur verder om te gaan rusten. Om 19:00 uur gaan wij lekker eten in het stadje waar het vanmiddag nog 35 graden was.
Tot morgen voor dag vijf naar ?
Liefs Tilly
nog heel veel wandelplezier
te kijken. Erg mooi om dit zo te volgen!! Geniet van deze prachtige
tocht!😊
Het ziet er goed uit en als je in Pamplona bent dan heerlijk pintjos eten als ik het goed schrijf. Dat zijn daar de geweldige tapas.
De hitte is wat minder maar iedere avond na alle ellende weer een heerlijke kan bier.
🥾🦶
Ik hoop dat je vannacht heerlijk kunt slapen en wens je nog veel wandelplezier.
Ik hoop dat je heerlijk kunt slapen vannacht en morgen weer veel succes en plezier.
het werkt met de dag aanstekelijker! ;)
Buen camino
Saludos Guus en Monique