Dag 3 Roncevalles - Zubiri 21 km ( deel 2 )

Meteen als wij onderweg zijn zie ik, dat wij worden genept. Ik zeg altijd tegen iedereen, "Camino Francés 800 km." De 1e etappe is 28 km, en dan wandel je Roncevalles uit... en dan kom je dit bord tegen...

Vandaag is het op papier niet zo heel moeilijk, maar in werkelijkheid is het toch weer een zware tocht. Het eerste uur aanvankelijk koel, maar dat duurt niet lang, dus doe ik al snel mijn vest uit. Het is al dagen erg warm van boven de dertig graden, en daar komt voorlopig nog geen eind aan...  Gelukkig lopen wij vandaag wel veel op paden in de schaduw van allerlei soorten bossen. 

In het eerste dorp na wat wij tegen kwamen na 6 km, zijn wij heerlijk even gaan zitten. Een groot stuk ananas en een heerlijke tapa... een sneetje stokbrood met een gebakken eitje en een rondje geitenkaas met honing.😋😋😋 heerlijk.

Kreun en Steun voelden zich hier helemaal thuis, want die hadden gisteren hun etappe biertje gemist.

Het landschap is weer heel anders, maar toch ook weer mooi. Koeien in de wei met vier gelijke poten aan de grond, dat was gisteren heel anders met die berg koeien, die hebben aan de bergkant een korte... en aan de dalkant een lange poot... voor het geval dat Jullie dit nog niet wisten.

Er moesten diverse watertjes gekruist worden. 

Vorige week schreef er iemand op Facebook... Zij kwam in Santiago de Compostella aan en zei, "waar zijn toch allemaal die Nederlanders." Op haar 818 km lange tocht, had zij niemand uit Nederland ontmoet. Hoe raar is het dan dat ik er al meer dan dertig geteld heb🤓🤓, dus er zijn wel Medelanders! 

Vandaag heb ik veel alleen gewandeld en kennis gemaakt met, Maria uit Argentina; Zeg maar Jen uit Korea; Elsa uit Finland; Willem, een Canadese Nederlander; Michael uit Duitsland. Was erg leuk al die nationaliteiten, ze komen werkelijk overal vandaan. 

Het was een zware dag voor mij, toch nog veel klimmen maar dat vind ik niet zo'n probleem, maar dat dalen vind ik nog het ergst... en als je steeds maar aan het klimmen bent, weet je dat het ook weer naar beneden moet gaan. Veel al door greppels, ezelpaadjes, rotsen en veelal losse grind.

De wegwijzers vandaag:

Ik was blij dat we in Zubiri waren, en waar wij overnachten in Albergue El Palo. Wij hebben een meiden kamer, zou het dan minder snurken worden? Ik denk het 🤔🤔 niet...

Een pelgrimsmenu waar je U tegen zegt. Nog even aan mijn Blog werken, en dan naar bed.

Tot morgen voor dag 4 naar Pamplona...