Dag 13 Grañón - Espinosa del Camino 24,8 km

Ik heb overnacht in een hostel met alleen Spanjaarden, teminste dat dacht ik toen ik er aan kwam. Ik dacht die gaan een feestje bouwen, maar waarschijnlijk hadden ze dat gisterenavond gedaan. Blij toe!!! Gisteren dacht ik, "ik ga de deur niet meer uit." Maar ik heb goed gerust en dat doet goed, en zag dat een bar hier maar 450 meter vandaan lag. Dat moet toch lukken op mijn slippers.

Toen ik bij de bar aan kwam zaten daar ook Geraldine en John, een Iers echtpaar waarmee ik gisteren mee uit eten ben gegaan. Die hebben mij geleerd, dat als je proost het glas niet meer neer zet, maar meteen drinkt. Chinchin zeggen ze dan!! En Matthew uit Wales kwam ook bij ons aan tafel zitten. Hij loopt de Camino rennende en wil dit in 14 dagen doen.Hij loopt gemiddeld 53 km per dag, en is dus morgen in Burgos waar ik pas donderdag of vrijdag aan hoop te komen. Hij heeft maar 3 kg bepakking, terwijl ik 10 kg moet mee zeulen.

Na een goede nachtrust sta ik weer om 06:30 uur op, pak mijn boeltje weer in, en loop naar de bar waar ik gisterenavond gegeten had. Helaas... de bar is gesloten voor mijn dagelijkse oppepper, een café Americano en een goed begin. Dus maar een halve maaltijdreep naar binnen gestopt, en hup op pad.  Het is nog stikkedonker, en ik treuzel nog een beetje, ik zie tenslotte graag waar ik loop. Beleefd als ik ben... laat ik een paar pelgrims voor gaan die wel durven.

En inderdaad een van de durfals gaat onderuit in het losse grind. Het is nog 4 km lopen naar het volgende dorp. Maar wat worden we weer mooi verwend met een mooie zon opkomst.

In het eerst volgende dorp na 4 km wel een kerk maar geen bar open, dus maar verder.... In het dorp na 6 km hebben ze gelukkig wel aan mij gedacht en zijn ze open. Het gebruikelijke recept weer genomen, en nu kom ik pas echt weer op gang. Ook nu veranderd het landschap weer, en hebben we tussen de gedorste graanvelden, akkers vol zonnenbloemen. Het loopt lekker op goede paden en ook meer asfalt.

En de dorpjes volgen snel na elkaar, die op de vroege ochtend bijna uitgestorven zijn.

Jammer dat er haast bij alle kerkjes wel een vuilcontainer staat, wat een mooie foto in de weg staat. 

Wat een verschil met gisteren toen het zo druk was met pelgrims, nu ben ik bijna weer alleen op pad. Soms wordt ik ingehaald... en meestal zijn dat degene die een bijna lege rugtas bij zich hebben. Die doen aan rugzak vervoer... maar je mag niet oordelen op de Camino, dus dat doe ik dan ook maar niet. Er haalt iemand mij in, en in de verte zie ik hem met een grote boog om iets heen lopen. Ik ben toch wel benieuwd wat het is...

Zo'n mooi beestje moet toch op de foto, daar loop je niet aan voorbij. Daarna heb ik hem met mijn stok een zetje gegeven, zodat hij weer in de berm kroop. Het was op een doorgaande weg, dat had het beestje niet overleefd.

Na de mooie asfalt weg gaat het linksaf, en lopen wij kilometers lang naast een autoweg richting Belorado. Saai en nog eens saai, op zo'n weg kom je jezelf tegen, ik was haast omgedraaid, en achter de pelgrim aangegaan die van Santiago de Compostella af kwam. Die zijn er dus ook, die ook weer naar huis lopen.... respect!!

In Belorado... wat weer zo'n etappe plaats is, is het wat te vroeg voor de lunch, want daar ben ik al om 10:45 uur. Maar voor een café Americano en nog wat lekkers is het nooit te vroeg. Vanaf hier is het immers nog maar 5 km naar Tosantos.

En dan gaat het weer verder, en ook nu blijven veel pelgrims hier achter om te overnachten. Dus ik ga alleen verder... ik wordt ingehaald door iemand, die ik ook bij het barretje zag zitten tijdens mijn stop. Ik dacht toen dat het een Spaanse arbeider was. Zo iemand met een geel hesje, die je ook wel eens achter op de vuilniswagen ziet staan. Maar nee, ik heb het helemaal mis. Het is Adam, een pelgrim uit polen en geen gastarbeider.

Adam loopt elke dag 40 km en slaapt bij de kerkelijke parochies en Albergue. Met Adam loop ik samen op naar Tosantos, waar wij Hartelijk afscheid van elkaar nemen.

In Tosantos ga ik op zoek naar een Albergue waar Angelique gisteren geslapen had, en er zo over riep. Nou jammer dan, want deze is op maandag dicht. Dan maar naar het parochiehuis van Francicus van Assisi, daar was ik net langs gekomen. Daar sliepen ze op een matras op de grond had ik gelezen, maar nee zei de Senora, het was een dun matje. Niets voor mij dus, zo spartaans wil ik het nu ook weer niet. Maar 2 km verder in het volgende dorp was een Albergue. 

Dus maar weer verder... Adam was hier op een bankje gaan zitten, dus die liep nog even mee naar het volgende dorp. 2 km is niet ver, maar het zonnetje stond al weer aardig te branden, en als je je ingesteld hebt dat je er al bent, is het toch ver. 

In Villambistia hadden ze een Albergue Municipal, waar je doorgaans niet kan reserveren. Hier dus wel, en dus de vraag of ik gereserveerd had. Nee dat had ik niet dus Completo...Vol!!! Voor mij geen plaats en ook niet voor de Italianen voor mij... Maar 1,5 km verder in Espinosa del Camino was een Albergue.

Dus maar weer op weg naar het volgende dorp, de Italianen zorgde er wel voor dat zij voor mij bleven. Gelukkig voor ons drieën was er nu wel plaats, en delen wij ook de kamer.

Tot morgen voor dag 14 Espinosa del Camino - ???